no cóż, w sumie można by uważać ten film za satysfakcjonujący, jednak po dłuższym zastanowieniu, biorąc pod uwagę jaki sukces odniosła powieść, jaki szum robiono na temat tego filmu , a z drugiej strony to co otrzymuje widz, czuje sie zawiedzony.

Jedyną rzeczą, która zawraca na siebie uwagę, jest strona wizualna filmu, jest na czym zawiesić oko, piękne stroje, scenografia. Natomiast szkoda, że wykonanie jest tylko dobre, za bardzo jest tu wszystko poprawne, standardowe. Zdjęcia, praca kamery mnie nie przekonują, tak, że jedne sceny które zapadły mi w pamięci, to taniec Geishy i kocówka.

Nie czytałem powieści, więc o treści za duże nie powiem, jednak czuje że nie wykorzystano tu potencjału powieści, temat zawodu Geishy powinien zostać potraktowany głębiej, szczerze mówiąc mam wrażenie że treść filmu została skorygowana ściśle pod amerykańską publiczność i oskary(lovy dovy hapy end itd. ;]).

Za to tym, co najbardziej razi są aktorzy, film o japońskiej kulturze, w którym główne role grają chińscy aktorzy, którzy mówią po angielsku, parodia, a może efekt globalizacji. Rozumiem, że widz amerykański, jest na tyle zadumany w sobie, że myśl o tym że film jest w innym języku niż angielski i będzie zmuszony czytać napisy, przyprawia go o palpitacje, no ale to co tutaj otrzymujemy jest straszne. Aktorzy nieprzekonywująco mruczą coś tam pod nosem, strasznym angielskim akcentem, ba nawet 5-sylabowego japońskiego słowa nie umieją wymówić poprawnie.

Film ogląda się raczej dobrze i przyjemnie, jednak ze względu na to, że charakter developing jest średni, losy bohaterów jakoś mnie nie obchodziły, czego skutkiem jest to że znudzenie tym filmem ma przebieg sinusoidalny ;].
Ale może za duży wymagam od filmu, robionego pod oscary.

BTW na prawde ładny poster.