Zdecydowanie jest to jeden z tych filmów, które można sobie odświeżać co rok, bez żadnego znudzenia (jak dla mnie). Na liście moich ulubionych lynchów jest na miejscu trzecim. Świetne pomysły (co w takich filmach stanowi podstawę), hipnotyzujące aktorstwo, śliczna pani (w wersji z czerwonawymi włosami), mega klimat! Co do fabuły, to jednak rzecz nie jest taka prosta do stworzenia. Nie wystarczy mieć kilku pomysłów i wziąć kamerę do ręki. Wszystko tutaj splata się zbyt mocno, by traktować to jak zbitkę obrazów w bloku reklamowym. Nie pozwala to umysłowi zaprzestać procesu rozumienia, urzeczywistniania biegu wydarzeń, szukania sensu. Codzienna percepcja co chwilę dostaje "ochłapy" jasności, zdemaskowanych tajemnic. Z jednej strony "rzeczy przypadkowe nigdy nie są przypadkami", z drugiej jednak w dalszym ciągu jedziemy zagubioną autostradą, bo historia jednak ma jedną dziurę, niemożliwą do załatania, którą trzeba zawsze samemu sobie zalepić własnymi koncepcjami. Filmy Lyncha są niesamowicie interaktywne. Myślę, że to najlepsze studium psychiki, jakie stworzył, kontynuując potem czystą sztukę dla sztuki, przeznaczoną dla już wtajemniczonych, dającą nieopisaną rozkosz błądzenia i przeżywania "wprost", bez interpretacyjnych woali.