Krótko, nie bede przynudzac.

Przede wszystkim dla mnie jest to piękna, smutna, utrzymana w klimacie psychodelii historia o człowieku. Jeśli chodzi o chronologię - dla mnie jest tu pętla czasowa (pierwsza i ostatnia scena filmu!) - wiecie, taki motyw zagubionego człowieka, powtarza mu się dzień za dniem, ból za bólem, cierpienie za cierpieniem. Motyw "przemiany" to dla mnie rozdwojenie jaźni, zauważcie jak dobrym kochankiem jest Pete... inny człowiek. Mystery Man - personifikacja zła. Pojawia sie tylko w życiu Pete'a... pierwszy raz mówiąc, że "jest już w domu" (zło jest juz w domu, objawia się kiedy Fred zabija żone), drugi raz przy zabójstwie Dicka Laurenta.

Ode mnie 9/10 rowniez za zdjecia, klimat i cos nieuchwytnego, co nie pozwala mi zapomniec o tym filmie (i nie jest to niezrozumialy do konca scenariusz :D)

Pozdrawiam.