Obejrzałam pierwszy raz "lost Highway" i na początku rzeczywiście nie bardzo potrafiłam to połączyć. Zwykle zwracam uwagę na szczegóły i bardzo zapamietałam twarz Reene, kiedy zobaczyła pierwszy raz kasetę, wiedziałam już cos jest nie tak. Potem wydawało mi się, że Fred tak jakby wraca do przeszłości. Dziwna przerażajaca (mnie) postac pojawiająca się w filmir była dla mnie tworem wyobraźni a raczej majaków Freda, który miała najwyrażniej problem z bólami głowy i związanymi z tym halucynacjami.
Nastrój filmu jest niesamowity, ogladając czułam ten mój ulubiony filmowy dreszcz. Muzyka całkowicie oddawała nastrój i idealanie wtopiła sie w sceny. Jestem ogólnie zachwycona tym filmem, zreszta zobaczyłam wszystko to czego spodziewałam sie po tym reżyserze.