Zaprawdę Hitler umarł Opisy

Zjednoczona Europa, wybrzeże Morza Bałtyckiego. Trwa Święto Dziękczynienia, najważniejsze święto państwowe od czasów denazyfikacji, którą przeprowadzono pod koniec lat 60, kilkanaście lat po zakończeniu II wojny światowej. Wojny zwycięskiej dla nazistów. Mieszkańcy kontynentu potępili zbrodnie nazizmu i przyjęli na siebie winy wygranych. Swoją europejską tożsamość zbudowali na pamięci ofiar Zagłady. Każdy, już od dziecka, ma swojego patrona, dziecięcą ofiarę Zagłady, a znajomością jego/jej biografii może się wykazać podczas konkursu z wiedzy o patronie – jednej z wielu atrakcji towarzyszącym obchodom Święta Dziękczynienia. Przeszłość jest tu odtwarzana pieczołowicie i szczegółowo. Rekonstrukcje zwycięskich bitew, gra na pożydowskich pianinach, poczucie winy i zakaz radości z wygranej, jedzenie brukwi z popiołem – wszystko to „na pamiątkę ich męki”. Żebyśmy pamiętali, żebyśmy rozumieli, komu zawdzięczamy dzisiejszy ład. Jednak przeszłość wdziera się tutaj nie tylko oficjalnymi kanałami polityki historycznej. Przeszłość drąży własne tunele. I wraca po swojemu – korytarzem zaćmień.