Uważam, że jesteś w błędzie.
Zauważ, że Raskolnikow idealnie przygotowuje się do zbrodni, po morderstwie ma halucynacje, opanowuje go choroba. Jest ujęta doskonale zawartość moralna książki, poza jednym: autor stwierdza, że tylko wiara może nas uratować, że stoi na straży moralności, tego za bardzo nie ma w filmie.

Również absolutnie nie zgodziłbym się z twierdzeniem, że film gubi przesłanie! Rzekłbym, że wręcz przeciwnie... Byłem bardzo ciekaw, w jaki sposób Dumała zmieścił w niecałych 30 minutach tak rozbudowaną - nie tylko fabularnie, ale 'psychologicznie' - powieść. Przez chwilę obawiałem się, że będzie to coś w rodzaju streszczenia treści, ale, jak się okazało, były to obawy całkowicie płonne. Wydaje mi się, że autor właśnie głównie - a właściwie niemal wyłącznie - skupił się na wątku psychologicznym. Jest to zresztą bardzo rozsądne i zrozumiałe, jako że krótki metraż, w dodatku bez dialogów, nie jest zbyt pojemnym nośnikiem akcji - film byłby prawdopodobnie całkowicie niezrozumiały. Rzecz jasna, jeśli się nie czytało książki, to i tak nie wie się raczej, o co chodzi;) Jednak o ile sam wybór takiego podejścia uznałbym za 'logiczny', o tyle jego realizacja wydaje mi się po prostu mistrzowska!! Samo jądro, cały psychologiczny efekt dzieła idealnie jest wspierany, a nawet współ-budowany przez klimat, na który składa się animacja, dźwięki, a także muzyka, która sama w sobie jest już godna uwagi i podziwu.
Jedno, co mi trochę przeszkadzało (acz z przyczyn subiektywnych) to ten taki 'kolaż' - nie lubię osobiście mieszania technik, trochę psuje mi to klimat. Ale to tylko moje zdanie. Chyba tylko przez to dałem 9/10 zamiast maksa.