"Szklana kopuła": Camilla Läckberg na tropie zbrodni. Recenzja | Netflix
Filmweb 24-04-2025 15:07
Na platformie Netflix można oglądać ekranizację książki Camilli Läckberg nazywanej "szwedzką Agathą Christie". Jej "Szklana kopuła" zarówno w wersji pisanej, jak i ekranowej bije rekordy popularności. Sześciodocinkowy serial widział już Dawid Myśliwiec, który dzieli się z nami swoimi wrażeniami pod seansie.
Już teraz możemy zdradzić, że autor pisze w swojej recenzji m.in.: Historia napisana przez mistrzynię nordyckiego noiru, jak nazwano niegdyś Camillę Läckberg, broni się nie kilkoma mocnymi elementami, lecz bardzo wyrównanym poziomem wszystkich składowych tej produkcji. Czy to brzmi zachęcająco?
A jeśli już widzieliście "Szklaną kopułę", dajcie znać, jak Wam się podobała.
Fragment recenzji serialu "Szklana kopuła" można przeczytać poniżej. Cała jest dostępna na karcie serialu POD LINKIEM TUTAJ.
Wszędzie dobrze, ale w domu najgorzej
autor: Dawid Myśliwiec
Zacznę od czytelniczego coming outu – rzadko sięgam po książki (znacznie rzadziej niż bym sobie życzył), a jeśli już to robię, na pewno nie po skandynawskie kryminały. Historie o szwedzkich czy norweskich detektywach wolę oglądać, niż czytać, ale dzięki pochłaniającej kryminały z Północy mamie wiem, że Camilla Läckberg jest prawdziwą gigantką skandynawskiej literatury kryminalnej. Nie dziwi więc, że serial Netflixa "Szklana kopuła", do którego napisała scenariusz, z miejsca spotkał się z ogromnym zainteresowaniem użytkowników platformy.
Nazywana "szwedzką Agathą Christie" autorka tym razem osadziła akcję nie w swojej rodzinnej Fjällbace, gdzie rozgrywało się wiele jej powieści, lecz w fikcyjnym miasteczku Granås w środkowej części Szwecji. To właśnie tam po dłuższej nieobecności wraca Lejla (Léonie Vincent), mieszkająca obecnie w USA kryminolożka i profilerka, która w dzieciństwie została porwana i cudem uszła z życiem. Choć przyjeżdża jedynie z powodu pogrzebu w rodzinie, zostaje na dłużej, bowiem okazuje się, że w niewielkiej miejscowości znowu zaczynają dziać się złe rzeczy. Nie dość, że w lokalnej społeczności dochodzi do tarć ze względu na działalność lokalnej kopalni, to jeszcze ktoś dopuszcza się wstrząsających zbrodni. Morderstwa, porwania małych dziewczynek, a w centrum tego Lejla, dawna ofiara, a dziś znawczyni zbrodniarskiej psychiki. Czy będzie w stanie znaleźć sprawcę we współpracy ze swym ojcem Valterem (Johan Hedenberg) i wujem Tomasem (Johan Rheborg), odpowiednio: byłym i obecnym komendantem policji w Granås?
Läckberg buduje intrygę "Szklanej kopuły" niespiesznie – na tyle niespiesznie, że co bardziej niecierpliwi widzowie mogą nie dotrwać do momentu, w którym akcja się zagęszcza. Pierwszy odcinek to zarysowanie tła tej historii – ujęcia bohaterki w jej akademickim środowisku, przebitki z traumatycznego dla Lejli porwania sprzed lat, wreszcie cała masa dialogów przeprowadzanych w kluczu "bohaterka wraca do rodzinnego miasteczka". Z rozmów Lejli z dawnymi znajomymi i członkami rodziny dowiadujemy się sporo o niej samej, jej traumie, ale też o tej dość specyficznej, zamkniętej społeczności, w której każdy zna każdego i ma na niego haka. Łatwo byłoby uderzyć w banalne tony, ale twórcom udaje się tego uniknąć – jest oszczędnie i surowo, surowiej nawet niż w większości skandynawskich produkcji. Granås to nie jest miejsce turystyczne, nie znalazłoby się nawet w zestawieniach typu "najlepsze miejsca w Szwecji, których nie znasz, a powinieneś". Ludzie nie sprawiają wrażenia przyjaznych, nierzadko skaczą sobie do gardeł, a łączą siły jedynie podczas – krótkotrwałych zresztą – poszukiwań zaginionej dziewczynki. Nie jest więc zaskoczeniem, że w takim miejscu – mało zachęcającym, ponurym, trawionym przez sekrety i kłamstwa jego mieszkańców – zrodziła się zbrodnia.
Całą recenzję serialu "Szklana kopuła" można przeczytać TUTAJ.
Już teraz możemy zdradzić, że autor pisze w swojej recenzji m.in.: Historia napisana przez mistrzynię nordyckiego noiru, jak nazwano niegdyś Camillę Läckberg, broni się nie kilkoma mocnymi elementami, lecz bardzo wyrównanym poziomem wszystkich składowych tej produkcji. Czy to brzmi zachęcająco?
A jeśli już widzieliście "Szklaną kopułę", dajcie znać, jak Wam się podobała.
Fragment recenzji serialu "Szklana kopuła" można przeczytać poniżej. Cała jest dostępna na karcie serialu POD LINKIEM TUTAJ.
recenzja serialu "Szklana kopuła" | Netflix
Wszędzie dobrze, ale w domu najgorzej
autor: Dawid Myśliwiec
Zacznę od czytelniczego coming outu – rzadko sięgam po książki (znacznie rzadziej niż bym sobie życzył), a jeśli już to robię, na pewno nie po skandynawskie kryminały. Historie o szwedzkich czy norweskich detektywach wolę oglądać, niż czytać, ale dzięki pochłaniającej kryminały z Północy mamie wiem, że Camilla Läckberg jest prawdziwą gigantką skandynawskiej literatury kryminalnej. Nie dziwi więc, że serial Netflixa "Szklana kopuła", do którego napisała scenariusz, z miejsca spotkał się z ogromnym zainteresowaniem użytkowników platformy.
Nazywana "szwedzką Agathą Christie" autorka tym razem osadziła akcję nie w swojej rodzinnej Fjällbace, gdzie rozgrywało się wiele jej powieści, lecz w fikcyjnym miasteczku Granås w środkowej części Szwecji. To właśnie tam po dłuższej nieobecności wraca Lejla (Léonie Vincent), mieszkająca obecnie w USA kryminolożka i profilerka, która w dzieciństwie została porwana i cudem uszła z życiem. Choć przyjeżdża jedynie z powodu pogrzebu w rodzinie, zostaje na dłużej, bowiem okazuje się, że w niewielkiej miejscowości znowu zaczynają dziać się złe rzeczy. Nie dość, że w lokalnej społeczności dochodzi do tarć ze względu na działalność lokalnej kopalni, to jeszcze ktoś dopuszcza się wstrząsających zbrodni. Morderstwa, porwania małych dziewczynek, a w centrum tego Lejla, dawna ofiara, a dziś znawczyni zbrodniarskiej psychiki. Czy będzie w stanie znaleźć sprawcę we współpracy ze swym ojcem Valterem (Johan Hedenberg) i wujem Tomasem (Johan Rheborg), odpowiednio: byłym i obecnym komendantem policji w Granås?
Läckberg buduje intrygę "Szklanej kopuły" niespiesznie – na tyle niespiesznie, że co bardziej niecierpliwi widzowie mogą nie dotrwać do momentu, w którym akcja się zagęszcza. Pierwszy odcinek to zarysowanie tła tej historii – ujęcia bohaterki w jej akademickim środowisku, przebitki z traumatycznego dla Lejli porwania sprzed lat, wreszcie cała masa dialogów przeprowadzanych w kluczu "bohaterka wraca do rodzinnego miasteczka". Z rozmów Lejli z dawnymi znajomymi i członkami rodziny dowiadujemy się sporo o niej samej, jej traumie, ale też o tej dość specyficznej, zamkniętej społeczności, w której każdy zna każdego i ma na niego haka. Łatwo byłoby uderzyć w banalne tony, ale twórcom udaje się tego uniknąć – jest oszczędnie i surowo, surowiej nawet niż w większości skandynawskich produkcji. Granås to nie jest miejsce turystyczne, nie znalazłoby się nawet w zestawieniach typu "najlepsze miejsca w Szwecji, których nie znasz, a powinieneś". Ludzie nie sprawiają wrażenia przyjaznych, nierzadko skaczą sobie do gardeł, a łączą siły jedynie podczas – krótkotrwałych zresztą – poszukiwań zaginionej dziewczynki. Nie jest więc zaskoczeniem, że w takim miejscu – mało zachęcającym, ponurym, trawionym przez sekrety i kłamstwa jego mieszkańców – zrodziła się zbrodnia.
Całą recenzję serialu "Szklana kopuła" można przeczytać TUTAJ.
Zwiastun serialu "Szklana kopuła" | Netflix
