Grzegorz Korczak zakończył zdjęcia do dwóch nowych dokumentów
Informacja nadesłana przez organizatora / 30-07-2009 07:23
Grzegorz Korczak - reżyser, operator, scenarzysta i absolwent wydziału operatorskiego PWSFTviT w Łodzi - ukończył właśnie zdjęcia do dwóch filmów dokumentalnych: "Droga" i "Babcia Giga".
"Droga" ukazuje spotkanie jazzmanów z Brazylii, Stanów Zjednoczonych i Polski nieznających wspólnego języka, mogących porozumieć się tylko poprzez wspólne granie. Film w innowacyjny sposób podchodzi do ram gatunku, nawiązując do tradycji filmu niemego. Czarno-białe, ziarniste zdjęcia i muzyka opisują emocje i przeżycia, które trudno oddać słowami. Reżyser z niezwykłą wrażliwością wkroczył w świat muzyków Sao Paulo Underground i Mikrokolektywu, towarzysząc im podczas trasy koncertowej po Polsce i Czechach. Cierpliwie obserwował artystów w trakcie grania jak i poza sceną. Dzięki temu, możemy oglądać natchnionych muzyków, na których twarzach maluje się ekstaza, szał czy zmęczenie. Świat dźwięków Sao Paulo Underground to połączenie free-jazzu z brazylijskimi rytmami i śmiałych eksperymentów laptopowych. Ich płyta “The Principle Of Intrusive Relationships” znalazła się w pierwszej pięćdziesiątce najlepszych albumów magazynu „Wire”.
Z kolei "Babcia Giga" to dokument ukazujący niezwykle bliską i szczerą relację między wnukiem a babcią reżysera, mimo iż różni ich 70 lat życiowego doświadczenia. Twarz starszej pani, bez pruderii wspominającej miłosne historie, pojawia się w kadrze w sąsiedztwie obiadów serwowanych małomównemu, ospałemu wnukowi. Staruszka zdaje się być mniej zgorzkniała od nastolatka i opowiada mu o urokach młodości. W obrazie kobiety obdarzonej silną i indywidualną osobowością, możemy ujrzeć obraz pokolenia urodzonego na początku XX wieku, które zmuszone było zmierzyć się z wydarzeniami, jakie przyniosła historia.
"Droga" ukazuje spotkanie jazzmanów z Brazylii, Stanów Zjednoczonych i Polski nieznających wspólnego języka, mogących porozumieć się tylko poprzez wspólne granie. Film w innowacyjny sposób podchodzi do ram gatunku, nawiązując do tradycji filmu niemego. Czarno-białe, ziarniste zdjęcia i muzyka opisują emocje i przeżycia, które trudno oddać słowami. Reżyser z niezwykłą wrażliwością wkroczył w świat muzyków Sao Paulo Underground i Mikrokolektywu, towarzysząc im podczas trasy koncertowej po Polsce i Czechach. Cierpliwie obserwował artystów w trakcie grania jak i poza sceną. Dzięki temu, możemy oglądać natchnionych muzyków, na których twarzach maluje się ekstaza, szał czy zmęczenie. Świat dźwięków Sao Paulo Underground to połączenie free-jazzu z brazylijskimi rytmami i śmiałych eksperymentów laptopowych. Ich płyta “The Principle Of Intrusive Relationships” znalazła się w pierwszej pięćdziesiątce najlepszych albumów magazynu „Wire”.
Z kolei "Babcia Giga" to dokument ukazujący niezwykle bliską i szczerą relację między wnukiem a babcią reżysera, mimo iż różni ich 70 lat życiowego doświadczenia. Twarz starszej pani, bez pruderii wspominającej miłosne historie, pojawia się w kadrze w sąsiedztwie obiadów serwowanych małomównemu, ospałemu wnukowi. Staruszka zdaje się być mniej zgorzkniała od nastolatka i opowiada mu o urokach młodości. W obrazie kobiety obdarzonej silną i indywidualną osobowością, możemy ujrzeć obraz pokolenia urodzonego na początku XX wieku, które zmuszone było zmierzyć się z wydarzeniami, jakie przyniosła historia.