Zanim po raz pierwszy pojawiła się w filmie uczęszczała do Motion Picture Academy w Rzymie i Centro Sperimentale di Cinematografia. Zadebiutowała w 1934 roku rolą w obrazie "Trójgraniasty kapelusz" i w "Dwóch sierżantach". W czasie drugiej wojny światowej nadal pojawiała się w filmach i odnosiła spore sukcesy. Za występ w obrazie "Piccolo mondo antico" otrzymała Nagrodę dla Najlepszej Aktorki na Festiwalu Filmowym w Wenecji, a jej rola w filmie "Addio Kira!" była wielkim wydarzeniem i została doskonale oceniona przez krytyków. Mimo tych sukcesów przestała grać. Odmówiła gry w filmach faszystowskich i przez to przez długi czas musiała się ukrywać, aby uniknąć egzekucji. W 1944 roku wyszła za mąż za pianistę i malarza Oscara De Mejo. Miała z nim dwójkę dzieci, ich syn Carlo, również został aktorem. Małżeństwo przetrwało 10 lat. Rozpadło się za sprawą skandalu obyczajowego, w którym uczestniczył mąż aktorki. Po roli w obrazie "Eugenia Grandet", zauważył ją David O. Selznick. Przyjechała więc do Hollywood i po części dzięki Selznickowi pojawiła się w kilku świetnych filmach: "Akcie oskarżenia", "Trzecim człowieku" czy "The Miracle of the Bells". W 1951 roku wróciła do Włoch i grała w takich filmach takich jak: "Zmysły", "Oczy bez twarzy", "Le Gigolo", "Król Edyp", "Tendre Dracula", "Odgłosy", "Księżyc" czy "Inferno". Po raz ostatni pojawiła się na ekranie w obrazie "Wielki Tydzień". Zmarła w Rzymie (Włochy).