Bad Brains 

Bad Brains to amerykańska grupa muzyczna. Są zaliczani do nurtu hardcore punka. Zespół założony został w Waszyngtonie w 1977 roku. Pierwotnie funkcjonowali jako projekt pod nazwą Mind Power, grający jazz fusion. Muzycy szybko jednak zwrócili się w stronę mocniejszego brzmienia, pozostając pod wpływem takich formacji jak Sex Pistols, The Dead Boys, czy The Clash. Zainspirowani utworem "Bad Brain" wykonywanej przez Ramones, zmienili nazwę na Bad Brains. Ich drugą obsesją stało się reggae, głównie dzięki twórczości Boba Marleya. Członkowie kapeli uważali zgodnie, że oba gatunki idealnie się uzupełniają.

Skład szybko ustabilizował się, a tworzyli go Paul "H.R." Hudson (H.R.) na wokalu, Gary "Dr. Know" Miller (Dr. Know) na gitarze prowadzącej, Darryl Jenifer na basie oraz Earl Hudson (brat H.R.) na perkusji. Artyści kupili dom, w którym nocami intensywnie pracowali nad wypracowaniem swojego stylem. W ciągu dnia uczęszczali do szkół oraz zarabiali na utrzymanie, najmując się do mycia samochodów, prania ubrań czy pracy w fabryce bomb. Po pół roku skupili się już tylko na karierze muzycznej.

W niedługim czasie Bad Brains zyskali sobie rozgłos w Waszyngtonie, stanowiąc swojego rodzaju nowość jako rockowy zespół złożony wyłącznie z czarnoskórych wykonawców. Innym ich znakiem rozpoznawczym były bardzo energetyczne występy na żywo, opierające się na bliskiej interakcji z publiką. Ówczesny sposób grania przyczynił się w dużej mierze do powstania terminu hardcore punk, chociaż sami muzycy zawsze odcinali się od tego określenia. Pomimo rosnącej popularności, około roku 1979 zespół zaczął mieć kłopoty ze znalezieniem miejsc do grania w klubach w rejonie Waszyngtonu. Ostatecznie grupa przeniosła się do Nowego Jorku. W okresie tym członkowie kapeli zaadaptowali religię rastafariańską.

W 1982 roku wydany zostaje debiutancki album. Rok później powstał drugi "Rock for Light", wyprodukowany przez Rica Ocasek'a z The Cars. Oba krążki zawierały głównie kompozycje punkowe. Stały się one punktem zwrotnym, inspirując całe pokolenie muzyków, między innymi Beastie Boys, Red Hot Chili Peppers, Nirvana, Black Flag, Rage Against the Machine i wiele innych.

W 1986 roku Bad Brains podpisali kontrakt z nową wytwórnią i wydali kolejną płytę "I Against I". Została ona bardzo dobrze przyjęta zarówno przez krytykę jak i fanów. Grupa z powodzeniem połączyła swoje tradycyjne brzmienie z elementami funku oraz heavy metalu. Wokal do utworu "Sacred Love" został nagrany przez telefon z zakładu karnego, gdzie H.R. odbywał wyrok za posiadanie marihuany.

Sukces nie uchronił jednak formacji przez rozpadem. H.R. wraz ze swym bratem, Earlem odeszli, by kontynuować karierę w nurcie reggae. Na okres trzech lat skład uzupełnili zastępczy perkusista oraz wokalista. Wzięli oni udział w powstaniu następnego albumu "Quickness". W ostatniej chwili H.R. powrócił do zespołu i dograł swoje słowa oraz śpiew.

Bad Brains od początku istnienia targani byli przez wewnętrzne napięcia i konflikty. Bracia Hudson zawsze chcieli poświecić się reggae, podczas gdy Dr. Know i Darryl Jenifer dążyli do bardziej hardkorowej stylistyki. Atmosfery nie polepszał fakt, że H.R. często odmawiał występów na żywo lub w studiu. Efektem tego był ponowny rozpad. Na piątej płycie "Rise" ponownie zatrudniono nowych artystów. Spotkało się to z mieszanym przyjęciem widowni, a samo wydawnictwo nie odniosło powodzenia.

Po kilku latach formacja w oryginalnym zestawieniu wydała "God of Love". W wyniku paru incydentów z udziałem H.R., który wdawał się w bójki z widownią oraz menadżerem, ich wspólne tournee z Beastie Boys nie przebiegało zgodnie z założeniami. Frontman był od zawsze znany z nadpobudliwości i nieprzewidywalności, objawiającej się w trakcie koncertów wpadaniem w widzów. W latach 1998-2001 roku grupa przyjęła nazwę Soul Brains, która miała pomóc odciąć się od złej sławy z przeszłości, zwłaszcza podczas tras koncertowych.

Album "I and I Survived" z 2002 był już jednak wydany pod pierwotnym szyldem. Zawierał w dużej mierze materiał z wczesnych lat istnienia w aranżacjach dub i reggae, coś na co wielu fanów od dawna czekało.

W międzyczasie muzycy angażowali się we własne projekty oraz kolaboracje, niejednokrotnie z twórcami, którzy sami zaliczali się do grona miłośników Bad Brains. Kapela dała także kilka pojedynczych koncertów w legendarnym klubie CBGB. Był to swoisty powrót do korzeni, ponieważ na początku swojej drogi byli tam częstymi gośćmi. Na tą okazję ściągnięto ponownie H.R., który był wtedy bezdomny i żył w skrajnym ubóstwie. Niedługo po tym lokal został na zawsze zamknięty.

W 2007 na rynek wyszedł pierwszy od wielu lat krążek z całkowicie nowymi utworami zatytułowany "Build a Nation". Stanowił on powrót do dobrze znanego hardkorowego stylu. Dostęp do starych nagrań, również tych koncertowych stał się możliwy dzięki rozwojowi internetu. Przyczyniło się to do popularyzacji twórczości Bad Brains wśród nowych pokoleń słuchaczy. Jednym z tego efektów jest stałe zapraszanie grupy na różnej maści festiwale. Ostatnim jak na razie albumem studyjnym jest "Into the Future" z 2012 roku. Zdjęcia ze studia zamieszczone w sieci na początku 2014 roku, pozwalają przypuszczać, iż muzycy pracują nad zupełnie nowym materiałem.

Na przestrzeni lat kilkakrotnie kierowano pod adresem Bad Brains zarzuty o homofobię. Tekst piosenki "Don't Blow Bubbles" z płyty "Quickness" zawierał sugestię jakoby AIDS było boskim lekarstwem na homoseksualizm. Pytany o to zagadnienie Dr. Know wyjaśniał, że słowa te miały stanowić rodzaj ostrzeżenia, a nie obrażać nikogo. Darryl Jenifer, natomiast, w wywiadzie udzielonym w 2007, nazwał pewne poglądy wyznawane w przeszłości przez muzyków za ignoranckie. Jak stwierdził sam był homofobem, lecz wyrósł z tych poglądów i nie wstydzi się do tego przyznać.

W warstwie artystycznej Bad Brains postrzegani są jako główni, obok Black Flag, czy Dead Kennedys, przedstawiciele amerykańskiego hardcore punka. Ponieważ wywodzili się z nurtu jazz fusion i rocka progresywnego, posiadali wysokie umiejętności techniczne. Dawało im to większe pole manewru podczas tworzenia oraz wyróżniało spośród innych, typowo punkowych formacji. Stworzyli charakterystyczny styl grania, opierający się na szybkim tempie, gwałtowności oraz ekspresyjnym wokalu.