Irving Thalberg 

Irving Grant Thalberg był amerykańskim producentem filmowym. Nazywano go „cudownym chłopcem” z powodu jego młodego wieku, gdy zaczął pracować w przemyśle filmowym oraz z powodu jego nadzwyczajnych zdolności do selekcji najlepszych scenariuszy, wyboru najlepszych aktorów i produkcji największych hitów, takich jak „Grand Hotel”, „Bunt na Bounty” czy „The Good Earth”.

Urodził się na Brooklynie w Nowym Jorku jako potomek emigrantów. Jako dziecko przeszedł poważną chorobę serca, którą podejrzewa się jako przyczynę jego przedwczesnego zgonu. Po skończeniu szkoły średniej, przeszedł kurs pisania na maszynie i zatrudnił się w magazynie. Następnie pracował jak sekretarz w Universal Studio, gdzie wkrótce awansował na menadżera. Współtworzył Metro Goldwyn Mayer, a następnie, w wieku 24 lat, został kierownikiem produkcji w MGM. Podczas następnych trzech lat MGM stało się najbardziej produktywnym i przynoszącym największe zyski studiem filmowym. Na stanowisku kierownika produkcji pracował przez 12 lat. Był odpowiedzialny w tym czasie za produkcję czterystu filmów.

Wprowadził wiele innowacji. Przed rozpoczęciem produkcji urządzał konferencje z autorami materiałów do scenariuszy i scenarzystami, nakazywał ciągłe filmowanie tych samych scen, aby uzyskać najlepszy efekt i przemycał informacje o filmie, żeby zdobyć wczesne reakcje publiczności i krytyków. Jego produkcje łączyły potrzebę schlebiania gustom publiczności z osiągnięciami artystycznymi. To dzięki niemu zaczęto produkować pierwsze horrory.

Thalberg uwielbiał czytać. Z tego też względu miał możliwości dobierania wspaniałych i oryginalnych scenariuszy. Był też chwalony za pragmatyzm. Oponował przeciwko kręceniu filmów w obcych krajach, co zwiększało koszty. Potrafił stawiać na swoim jako kierownik produkcji. Głośny był przypadek jego konfrontacji ze znanym reżyserem Erichem von Stroheim o długość filmu "Szalone żony". Thalberg, broniąc budżetu filmu, wymógł na autorytarnym reżyserze zakończenie filmowania.

Podobno ulubioną klasyczną historią był dla Thalberga "Dzwonnik z Notre Dame" i z tego względu wyprodukował jedno ze swoich pierwszych wielkich dzieł o tym samym tytule (1923). Był odpowiedzialny za stworzenie wspaniałych i różnorodnych filmów: "Ben-Hur", "Melodia Broadwayu", "Anna Christie", "Mata Hari", "Ostatnia cesarzowa", "Dama Kameliowa" czy "Maria Antonina". Jednym z jego najbardziej nowatorskich i oryginalnych filmów jest obraz "Dziwolągi". Jednocześnie Thalberg nie dowierzał, aby rynek zdobyły filmy dźwiękowe. Pokładał też zaufanie w kino czarno-białe.

Wykreował wiele znanych gwiazd, między innymi: Lon Chaney, Ramon Novarro, John Gilbert, Joan Crawford, Clark Gable, Jean Harlow, Wallace Beery, Luise Rainer, Greta Garbo, Lionel Barrymore i Norma Shearer, która została jego żoną w roku 1927. Nie bał się ryzyka zatrudniania nowych reżyserów i nieznanych aktorów. Często łączył aktorów w pary, które były motorem popularności dla ciągu filmów, jak Greta Garbo i John Gilbert czy Clark Gable i Jean Harlow.

Politycznie Thalberg obawiał się nazizmu i komunizmu. Miał dwójkę dzieci: Irvinga Juniora i Katherine.

Zmarł w wieku 37 lat w wyniku zapalenia płuc. Jego śmierć była szokiem dla współpracowników. Pogrzeb był wielką manifestacją i hołdem ludzi filmu. W październiku 1939 roku F. Scott Fitzgerald zaczął pisać powieść "The Last Tycoon"- ubarwioną fikcją biografię Thalberga. Na jej podstawie Elia Kazan nakręcił film z Robertem De Niro.