paradoksem jest to, że ceni się go tak bardzo właśnie za mały wkład. być może gdyby grał dłużej, stałby się na tyle popularny i dobry, że okazałby się mistrzem drugiego planu. bo niestety zawsze był tylko na drugim planie.

Scena w ojcu 2,gdzie podczas rozmowy z michaelem domaga się szacunku zawsze łamie mi serce. Genialnie zagrana.