Biografia
Luchino Visconti, hrabia z arystokratycznej rodziny, odciął się w swej młodości od arystokracji i jako zdeklarowany marksista obracał się wśród artystów Paryża. Do filmu trafił dzięki Jeanowi Renoirowi, który zaproponował mu pracę asystenta w "Wycieczce na wieś". Debiutował jako reżyser w 1942 roku filmem "Opętanie", jednym z pionierskich utworów neorealizmu, zakazanym przez faszystowską cenzurę.
Po wojnie Visconti stał się wzorem dla politycznie i społecznie zaangażowanych reżyserów Europy. Szybko odszedł od neorealizmu kreując swój własny, niepowtarzalny, pełen monumentalizmu styl. W swych filmach zajmował się losami jednostek oraz klas społecznych. Przyglądał się również - tak jak w "Lamparcie" (Złota Palma w Cannes) - elitom i tłu włoskiego faszyzmu. Wielu uważa, że jego najwybitniejszym filmem jest "Zmierzch bogów" - interesujące spojrzenie na początki niemieckiego nazizmu. Do jego najważniejszych dzieł zalicza się poza tym: "Ziemia drży", "Zmysły", "Rocco i jego bracia" (nagroda na Festiwalu w Wenecji) i "Śmierć w Wenecji" (nagroda na Festiwalu w Cannes).
Po wojnie Visconti stał się wzorem dla politycznie i społecznie zaangażowanych reżyserów Europy. Szybko odszedł od neorealizmu kreując swój własny, niepowtarzalny, pełen monumentalizmu styl. W swych filmach zajmował się losami jednostek oraz klas społecznych. Przyglądał się również - tak jak w "Lamparcie" (Złota Palma w Cannes) - elitom i tłu włoskiego faszyzmu. Wielu uważa, że jego najwybitniejszym filmem jest "Zmierzch bogów" - interesujące spojrzenie na początki niemieckiego nazizmu. Do jego najważniejszych dzieł zalicza się poza tym: "Ziemia drży", "Zmysły", "Rocco i jego bracia" (nagroda na Festiwalu w Wenecji) i "Śmierć w Wenecji" (nagroda na Festiwalu w Cannes).
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
