Mariusz Treliński

Polski reżyser i scenarzysta. W 1986 roku został absolwentem Wydziału Reżyserii PWSFTviT w Łodzi. Zajmuje się też reżyserią teatralną i operową w Polsce ("Madame Butterfly", "Król Roger" - Opera Warszawska) i za granicą ("Wyrywacz serc" - Centrum Pompidou Paryż). Przygotowuje przedstawienie "Otella" w Niemczech, w projekcie ma reżyserię "Madame Butterfly" w Waszyngtonie. W latach 1989-91 członek Komitetu Kinematografii.

Scenarzysta oraz reżyser filmowy, teatralny i operowy. Urodził się 28 marca 1962 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Reżyserii w PWSFTviT w Łodzi. Dyplom uzyskał w roku 1986. W tym samym roku zadebiutował jako scenarzysta i   reżyser inscenizowanego dokumentu  pt. "Dziurka od klucza".

Jego pierwszym telewizyjnym filmem fabularnym był "Zad wielkiego wieloryba" z 1987 roku. W 1990 roku na MFF w Wenecji zaprezentował swój pełnometrażowy film "Pożegnanie jesieni", do dziś uważany za najlepsze dotychczas przeniesienie prozy Witkacego na ekran. Po tym kinowym debiucie nastąpił pięcioletni okres przerwy w realizacji filmów.

W latach 1989/91 był członkiem Komitetu Kinematografii. Przez dwa lata piastował funkcję dyrektora artystycznego Studia im. K. Irzykowskiego, a także nawiązał współpracę reżyserską z warszawskim Teatrem Studio.

W 1995 r. odbyła się premiera następnego filmu Trelińskiego "Łagodna", ekranizacja opowiadania Dostojewskiego, z Dominiką Ostałowską i Januszem Gajosem w rolach głównych. Wkrótce potem dostał on propozycję wyreżyserowania na scenie TW opery Elżbiety Sikory "Wyrywacz serc". Dzieło zostało zaprezentowane w ramach festiwalu Warszawska Jesień (1995), a także w paryskim Centrum Pompidou (1997).

Kontakt z Teatrem Wielkim był wydarzeniem przełomowym w jego karierze. W 1999 roku wyreżyserował na tej scenie "Madame Butterfly", która okazała się ogromnym sukcesem. Plácido Domingo zaproponował przeniesienie przedstawienia do kierowanej przez siebie Washington Opera (2001). Posypały się zaproszenia z czołowych teatrów operowych świata. Treliński rozpoczął współpracę z teatrami operowymi w Waszyngtonie, Berlinie, Moskwie, Petersburgu, Walencji, Tel Awiwie, Wilnie. Prezentował swoje realizacje na festiwalach w Edynburgu i Baden Baden.

W 2000 r. powrócił do filmu realizując "Egoistów", film ukazujący portret warszawskiej "złotej młodzieży" końca XX wieku.

W sezonie 2005/06 został dyrektorem artystycznym Opery Narodowej, a w roku 2008 objął tę funkcję ponownie. Jest laureatem wielu nagród przyznanych za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury.