Theda Bara

Jako nastolatka zaczęła interesować się teatrem. W 1908 roku wyjechała do Nowego Jorku w poszukiwaniu ról na scenie. Zadebiutowała w sztuce "The Devil", następnie przyłączyła się do trupy teatralnej. Wkrótce Theda zaczęła chodzić na castingi w poszukiwaniu pracy w filmie. Jej pierwszą rolą na dużym ekranie był występ w "The Stain" w 1914. Rok później zagrała wampirzycę w "Głupiec tu był". Od tej pory jej role ograniczały się do portretowania różnego rodzaju wampów i chociaż miała wówczas już 30 lat jej kariera dopiero się rozpoczynała. W kolejnych latach konsekwentnie powierzano jej role, w których mogła nadal grywać kobiety egzotyczne i niebezpieczne. Jej największym sukcesem była "Kleopatra" z 1917 roku, która stała się przebojem kinowym. Po wygaśnięciu kontraktu z Foxem jej kariera zaczęła podupadać. W 1921 Theda poślubiła Charlesa Brabina i zrezygnowała z pracy. W 1926 roku wystąpiła w swoim ostatnim filmie - "Madame Mystery". W latach 30. próbowała znowu swoich sił na scenie, bez większego powodzenia. "Theda Bara" jest anagramem wyrażenia "Arab Death" (arabska śmierć), które miało na celu podkreślenia jej wizerunku. Również w tym celu zmieniono fakty z jej życia, aby miały bardziej tajemniczy charakter (pisano, że była córką artysty i arabskiej księżniczki). Celowo portretowano ją w mocnym makijażu, z czaszkami i wężami. Zmarła na raka 7 kwietnia 1955 roku w wieku 69 lat.

W czasach kiedy aktorki były lub udawały, że są niewinnymi dwunastolatkami, Bara stała się pierwszym obiektem pożądania w historii kina. Jej żydowskie korzenie wykorzystało studio Fox rozgłaszając, że jest córką artysty i arabskiej księżniczki, urodzoną w cieniu Sfinksa i podkreślając, że jej pseudonim artystyczny to anagram "Arab Death" (Arabska Śmierć). Aby nadać wiarygodności temu wizerunkowi, Theda ufarbowała swoje naturalne blond włosy na czarno. Przełom w jej karierze nastąpił późno, po zagraniu roli vampa w "Głupiec tu był" z 1915 roku, obrazu nakręconego na podstawie wiersza Kiplinga o kobiecie-drapieżcy. Miał on tak wielki wpływ na kulturę kina, że jeszcze za czasów "Córki Draculi" z 1936 roku w filmach panowała zasada dokładnego rozróżniania zaświatowych krwiopijców od metaforycznych wampirów. Bara wcieliła się w całą serię kobiet-uwodzicielek ze świata literatury i historii: "Carmen", "Kleopatrę", "Madame Du Barry" czy "Salome", a ponadto w postacie kilku fikcyjnych bohaterek z góry skazanych na niepowodzenie, lecz budzących współczucie w filmach "Pod dwiema flagami" i "Dama Kameliowa". Zmierzch jej kariery nastąpił na początku lat 20., kiedy to nagle zaczęła wydawać się reliktem epoki odchodzącej w zapomnienie. W 1921 roku wyszła za reżysera Charlesa Brabina, który nie chciał by kontynuowała karierę, toteż nigdy nie wystąpiła w żadnym filmie dźwiękowym. Aktorka zmarła 7 kwietnia 1955 roku i chociaż wiele kopii jej filmów zniknęło, Theda Bara pozostaje nadal ikoną kina niemego.

Theda Bara - właściwie Theodosia Burr Goodman, córka żydowskiego krawca i francuskiej Szwajcarki. Dla kina odkryta przez Johnny'ego Goldfrappa i Ala Seliga, agentów reklamowych Williama Foxa. Pseudonim Theda Bara to anagram słów "death" i "Arab". Aktorce przypisywano, że była córką arabskiej księżniczki oraz słynnego włoskiego malarza i rzeźbiarza Giuseppe Bary. Po wielu perypetiach rzekomo dotarła z pustyni do Europy, gdzie została zauważona ze względu na swoją intrygującą urodę. Ponieważ każda gwiazdka posiadała swój przydomek (np. Mary Pickford - Słodka Mary, Ulubienica Ameryki; Lillian Gish - Eleonora Duse srebrnego ekranu), Theda została w prasie ochrzczona mianem "anioła grzechu", "służebnicy Szatana", "węża z Nilu", "wampira", co dodatkowo podgrzewało atmosferę wokół jej filmów.

Jednym z pierwszych obrazów z jej udziałem była adaptacja sztuki teatralnej opartej na poemacie Rudyarda Kiplinga "Wampir" z 1915 roku - "Głupiec tu był". Bara reprezentowała w nim typ kobiety neurotycznej, oszalałej. Od 1917 kręciła co najmniej kilka filmów na sezon, początkowe scenariusze to adaptacje dzieł literatury (Tołstoja "Sonata Kreutzowska", Dumasa "W sprawie Clemenceau").

Dramaty, które budowały jej sławę jako największego demona zła, grzechu i śmierci na ekranie, z jednej strony przerażały, ale z drugiej Theda stała się niezwykle ponętnym wzorem. Zaczęła być widocznym symbolem końca wiktoriańskiej obyczajowości - zwiastunem kolejnego etapu emancypacji. Ostatni raz na ekranie Bara pojawiła się w 1926 roku w "Madame Mystery". Zmarła 7 kwietnia 1955 w wieku 69 lat.