Recenzja filmu

Ukryte (2005)

Tak jak w słynnym "Funny Games", widowisku tyleż okrutnym, co fascynującym, Michel Haneke, zaprasza widza do gry, nieustannie mnożąc pytania i wątpliwości. Bohater filmu "Ukryte" grany przez Daniela Auteuila, krytyk literacki prowadzący w telewizji program o książkach, otrzymuje taśmę wideo, na której widzi swój dom. Pozornie nic takiego się nie stało, ale dziwny niepokój nie opuszcza Georgesa i nie pozwala mu zapomnieć o kasecie. Tajemnicze przesyłki zaczynają się powtarzać, co więcej "żartowniś" dołącza do nich dziwaczne, krwawe rysunki. Rodzina Georgesa żyjąca do tej pory w poukładanym, bogatym, inteligenckim świecie stopniowo zaczyna popadać w obsesję. Żona (Juliette Binoche) i syn próbują na swój sposób odnaleźć się w sytuacji zagrożenia. Kiedy wszystko zaczyna się wymykać spod kontroli, Georgesowi nagle przychodzi do głowy, kto może stać za całą sprawą. Pojawia się kolejny, kluczowy bohater, który będzie miał istotny wpływ na przebieg akcji. Pozornie cała sytuacja wydaje się jasna. Problem w tym, że w filmie Hanekego nic nie jest oczywiste. Umiejętnie stopniowane napięcie powoduje, że rozwiązanie zagadki z minuty na minutę staje się coraz bardziej fascynujące. Georges przywołuje mroczne wydarzenia ze swojego dzieciństwa, kiedy w domu jego rodziców wychował się chłopiec z Algierii. Skrawki wspomnień zaczynają układać się w przerażającą całość. Reżyser pokazuje, jaki wpływ może mieć przeszłość na teraźniejszość, ale nadaje temu szerszy kontekst. Czyniąc ze swego psychologicznego dreszczowca inteligentną metaforę polityczną, porusza temat relacji między zachodem i byłymi koloniami. "Ukryte" (nagroda za reżyserię w Cannes) nie jest typowym thrillerem, akcja filmu toczy się dość wolno, sporo tu rozmaitych tropów, nieustannego zwodzenia widza. Mimo że atmosfera zagrożenia stale jest w filmie obecna, to momentami zdecydowanie bliżej mu do dramatu społecznego. Haneke w fascynujący sposób ukazał zmieniające się relacje między bohaterami, którzy w sytuacji zagrożenia zadają sobie zasadnicze pytania: Co złego zrobiłem? Za co mnie to spotyka? Dlaczego ktoś mnie krzywdzi? To co ukrywane wychodzi na światło dzienne. A jeśli coś jest ukryte, to może były powody, żeby to ukrywać? Haneke każe nam dociekać prawdy, analizować. Zgadywanie intryguje, tak samo jak historia Georgesa, mroczna i cudownie nieprzewidywalna.