Recenzja filmu

Cios poniżej pasa (2006)

Najkrótszym podsumowaniem filmu Vondie Curtisa-Halla o angielskim tytule "Waist Deep" będzie stwierdzenie, że tytułowy cios poniżej pasa (w polskim tłumaczeniu) został zadany przez reżysera będącego jednocześnie scenarzystą filmu. Cios ten otrzymała przede wszystkim logika i zdrowy rozsądek oraz ja, jako widz. Był to po prostu nokaut w 3. rundzie, jeśli podzielimy film na trzy równe części i nazwiemy je rundami. Moc uderzenia była spotęgowana tym, że przez pierwsze 2 rundy (pierwsza godzina filmu) logika i zdrowy rozsądek miały się całkiem dobrze, dzięki czemu film oglądało się bardzo przyjemnie. Można było się przyczepić do pewnych elementów, ale były to drobiazgi, które przy zgrabnie prowadzonej akcji stały się niezauważalne. Fabuła filmu jest dosyć banalna. Główny bohater, o pseudonimie O2 będący na zwolnieniu warunkowym, rozpoczyna uczciwe życie, które kręci się wokół jego synka. Niestety dzieje się to tylko do czasu, gdy zostaje mu uprowadzony samochód z jego synem Otisem Juniorem. Podejmuje on wówczas pełną poświęceń walkę o odzyskanie swojego dziecka, a pomaga mu w tym piękna kobieta Coco, którą spotkał tuż przed porwaniem Juniora. Do tego momentu byłem mile zaskoczony akcją, która dzieje się wśród czarnoskórej ludności Los Angeles. Gangsterski klimat, wartka akcja sprawiły, że film, o którym nic nie wiedziałem przed seansem, wydał mi się bardzo interesujący. Tak było do czasu, gdy O2 odzyskał synka. Odniosłem wtedy wrażenie, jakoby reżyser stracił kontrolę nad wydarzeniami w filmie. Nie mogłem zaakceptować np. sytuacji, w której główny bohater ucieka przed pościgiem policyjnym po zatłoczonej ulicy wykonując kaskaderskie manewry, a jednocześnie w czułostkowy, spokojny sposób rozmawia przez komórkę ze swoim synkiem i z Coco. Może takie sprawy umykają, gdy jest się zaciekawionym akcją, ale mnie osobiście drażnią, gdy oglądam film o porachunkach gangsterskich. Ckliwe zakończenie jeszcze bardziej obniżyło moją ocenę. Może być ono charakterystyczne dla kina familijnego, ale nie dla filmu, w którym przedstawiona jest realistycznie scena z odciętą dłonią. Zamknę moją recenzją ostrzeżeniem, abyście zasiadając do tego filmu byli świadomi, że w pewnym momencie też możecie otrzymać cios poniżej pasa. Ale myślę, że teraz już powinniście wiedzieć, jak umiejętnie obronić się przed uderzeniem. Po prostu należy wyłączyć film, gdy zaczyna się pościg policyjny, bo występujące po pościgu zakończenie jest zbyt naciągane oraz przesłodzone. Drugim wyjściem jest włączenie filmu dopiero wtedy, ale to tylko w sytuacji, gdy chcemy obejrzeć ciepły rodzinny film, a nie trzymającą w napięciu sensację. Łagodząc na sam koniec moją opinię na temat "Waist Deep", stwierdzam, że jest on dosyć dobrym filmem jako niewymagająca rozrywka, i istnieje mnóstwo przykładów filmów, w których to reżyserzy uderzają poniżej pasa o wiele mocniej niż Vondie Curtis-Hall.