Prolog "Teorii chaosu" zapowiada widowisko złożone z ogranych elementów, lecz sprawnie zrealizowane i wciągające. Uciekający przed policją czarnoskóry przestępca rozbija na moście samochód, po czym zostaje zastrzelony wraz z zakładniczką, córką kongresmena. W wyniku dochodzenia zostają zwolnieni dwaj funkcjonariusze, którzy wówczas strzelali. Jakiś czas później dochodzi do zuchwałego napadu. Napastnicy barykadują się razem z klientami i obsługą banku. Ich przywódca (Wesley Snipes) oznajmia, że będzie negocjował wyłącznie z detektywem Connersem (Jason Statham), wydalonym ze służby po incydencie na moście. Co łączy te dwa wydarzenia? Tony Giglio zadebiutował reżyserując komedię familijną ("Psiak w trampkach"), by potem zrealizować dramat wojenny ("W rękach wroga"). Teraz próbuje swoich sił w kinie sensacyjnym i przez pierwszą połowę "Teorii chaosu" wychodzi mu to całkiem zgrabnie. Jak wspomniałem, prolog jest obiecujący, również przez kolejne pół godziny akcja płynie wartko. Realizatorzy wiedzą, do czego służy montaż i potrafią umiejętnie posłużyć się skrótem, aby zaintrygować widza zwrotami akcji. Mniej więcej od połowy napięcie zaczyna jednak wyraźnie siadać. Owszem, twórcy filmu serwują nam coraz więcej fajerwerków, ale historia staje się boleśnie przewidywalna. Dialogi, początkowo całkiem błyskotliwe i zabawne, nagle zapełniają się banałami. Kuleje również prowadzenie aktorów. O ile postać Connersa zostaje wygrana całkiem dobrze, to Snipes powiela właściwie swoją rolę z "Człowieka demolki", co niezbyt przystaje do konwencji "Teorii chaosu". W efekcie otrzymujemy film, który ma do zaoferowania zdecydowanie mniej, niż obiecują początkowe minuty. A i one nie zwiastują raczej nowej jakości w kinie sensacyjnym.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
