"Wataha" jest serialem, który uczy się na swoich błędach. Kolejne sezony, a nawet odcinki, są lepsze od poprzednich. W trzeciej serii mamy do czynienia z widocznym progresem jakości wobec dwóch pierwszych. Produkcja dojrzała i weszła na bezdyskusyjnie wysoki poziom.
W tajemniczych okolicznościach zostaje zamordowana rodzina podkarpackiego biznesmena, który zatrudniał u siebie nielegalnych migrantów z Ukrainy. Szybko wyjaśnia się, że morderstwo było powiązane z handlarzami żywym towarem oraz przeszłością bohaterów "Watahy".
Trzeci sezon opowieści o pogranicznikach z Bieszczad ma jeszcze bardziej mroczny i posępny klimat od wcześniejszych. Cały czas nawiązuje do wybuchu, w którym zginęli funkcjonariusze na początku pierwszego sezonu i roli, jaką odegrała w nim Ewa Wityńska, narzeczona głównego bohatera Wiktora Rebrowa.
O ile w drugiej serii zwracano uwagę na problemy i konflikty narodowościowe, to teraz wchodzimy w środowisko mafijne, przestępcze. Mniej tu ideologii, a więcej brudnych pieniędzy zarobionych na ludzkiej krzywdzie.
Bardzo dużym atutem tej odsłony jest umiejętne wprowadzenie nowych, ciekawych postaci. Chodzi tu głównie o niejednoznacznego Pułkownika Kuczera (Borys Szyc) czy czarny charakter z prawdziwego zdarzenia, Tatianę Barkową (Evgeniya Akhremenko). Doskonale rozwinięto niebywale dramatyczny wątek Wiśniaka (Piotr Żurawski) czy Świtalskiego (Jarosław Boberek). Gwiazdą drugiego planu cały czas pozostaje fenomenalnie napisana i jeszcze lepiej zagrana postać Łuczaka (genialny Jacek Lenartowicz). Tym razem zdarzają się mu chwile szczerości i refleksji, w przerwach między swoimi tradycyjnymi ironicznymi docinkami oraz żartami. Na pierwszym planie bryluje cały czas niewątpliwa gwiazda tego serialu, czyli Leszek Lichota w roli Wiktora Rebrowa. Towarzysząca mu Aleksandra Popławska, jako prokurator Dobosz, gra znacznie lepiej niż w pierwszej serii.
Twórcy konstruują swoją historię dość odważnie. Została mocno zagmatwana ale pozostaje logiczna i niezwykle klimatyczna. Ciężar gatunkowy, jest tu potężny. Nie brakuje scen brutalnych i krwawych. Czuć presję ciążącą na bohaterach i napięcie towarzyszące ich działaniom. Wszystko doskonale podkreślają znakomite zdjęcia bieszczadzkiego pogranicza.
Trzecia seria "Watahy" zamyka fabularnie serię. Wyjaśnia oraz domyka większość wątków i robi to w sposób bardzo płynny. Niemniej jest to zakończenie bardzo gorzkie. I dobrze obrazuje istotę całego serialu, który wypełniono ludzkim bólem i cierpieniem. "Wataha" Jest na pewno godna polecenia osobom oczekującym mocnych wrażeń, pięknych zdjęć i wciągającej historii, trzymającej w napięciu do samego końca.
Nie wykluczone, że po sukcesie dotychczasowych serii twórcy postanowią wrócić na bieszczadzkie pogranicze i powstaną kolejne sezony. Miejmy nadzieję, że tak się stanie.
W tajemniczych okolicznościach zostaje zamordowana rodzina podkarpackiego biznesmena, który zatrudniał u siebie nielegalnych migrantów z Ukrainy. Szybko wyjaśnia się, że morderstwo było powiązane z handlarzami żywym towarem oraz przeszłością bohaterów "Watahy".
Trzeci sezon opowieści o pogranicznikach z Bieszczad ma jeszcze bardziej mroczny i posępny klimat od wcześniejszych. Cały czas nawiązuje do wybuchu, w którym zginęli funkcjonariusze na początku pierwszego sezonu i roli, jaką odegrała w nim Ewa Wityńska, narzeczona głównego bohatera Wiktora Rebrowa.
O ile w drugiej serii zwracano uwagę na problemy i konflikty narodowościowe, to teraz wchodzimy w środowisko mafijne, przestępcze. Mniej tu ideologii, a więcej brudnych pieniędzy zarobionych na ludzkiej krzywdzie.
Bardzo dużym atutem tej odsłony jest umiejętne wprowadzenie nowych, ciekawych postaci. Chodzi tu głównie o niejednoznacznego Pułkownika Kuczera (Borys Szyc) czy czarny charakter z prawdziwego zdarzenia, Tatianę Barkową (Evgeniya Akhremenko). Doskonale rozwinięto niebywale dramatyczny wątek Wiśniaka (Piotr Żurawski) czy Świtalskiego (Jarosław Boberek). Gwiazdą drugiego planu cały czas pozostaje fenomenalnie napisana i jeszcze lepiej zagrana postać Łuczaka (genialny Jacek Lenartowicz). Tym razem zdarzają się mu chwile szczerości i refleksji, w przerwach między swoimi tradycyjnymi ironicznymi docinkami oraz żartami. Na pierwszym planie bryluje cały czas niewątpliwa gwiazda tego serialu, czyli Leszek Lichota w roli Wiktora Rebrowa. Towarzysząca mu Aleksandra Popławska, jako prokurator Dobosz, gra znacznie lepiej niż w pierwszej serii.
Twórcy konstruują swoją historię dość odważnie. Została mocno zagmatwana ale pozostaje logiczna i niezwykle klimatyczna. Ciężar gatunkowy, jest tu potężny. Nie brakuje scen brutalnych i krwawych. Czuć presję ciążącą na bohaterach i napięcie towarzyszące ich działaniom. Wszystko doskonale podkreślają znakomite zdjęcia bieszczadzkiego pogranicza.
Trzecia seria "Watahy" zamyka fabularnie serię. Wyjaśnia oraz domyka większość wątków i robi to w sposób bardzo płynny. Niemniej jest to zakończenie bardzo gorzkie. I dobrze obrazuje istotę całego serialu, który wypełniono ludzkim bólem i cierpieniem. "Wataha" Jest na pewno godna polecenia osobom oczekującym mocnych wrażeń, pięknych zdjęć i wciągającej historii, trzymającej w napięciu do samego końca.
Nie wykluczone, że po sukcesie dotychczasowych serii twórcy postanowią wrócić na bieszczadzkie pogranicze i powstaną kolejne sezony. Miejmy nadzieję, że tak się stanie.
Moja ocena sezonu 3:
8
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Sezonu 2 Wataha (2014)
Bieszczadzkie aniołyStrażnicy graniczni dokonują makabrycznego odkrycia w jednym z bieszczadzkich retortów. W potężnym... czytaj więcej
Recenzja Sezonu 1 Wataha (2014)
Pogranicze w ogniuW powietrze wylatuje obiekt, w którym odbywała się impreza z okazji odejścia na emeryturę jednego z... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
