Gambit królowej
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- Rankingi
- pozostałe
Dziwią mnie te wszystkie zachwyty. Jak dla mnie serial co najwyżej średni, dlatego ocena 5. Pierwsze odcinki były niezłe i dawały nadzieje na ciekawą historię, niestety opowieść okazała się banalna. Wydaje mi się, że potencjał postaci zarysowany na początku w ogóle nie został wykorzystany. Beth od pewnego momentu w ogóle się nie rozwija, jej rola jest prosta i nudna. Zabrakło wyrazu i głębi w budowaniu tej postaci. Gra aktorska i mimika pozostają przez prawie cały serial jednakowe. To co najbardziej jednak bije w oczy to wirus feminizmu, który niszczy obecnie wszystkie postacie kobiece. Feministki nienawidzą kobiet, kobiecości tak samo jak mężczyzn. Tej nienawiści do mężczyzn towarzyszy jednak niezdrowa fascynacja patologiczną wersją męskości. Beth zachowuje się jak stereotypowa postać męska, zapija problemy, nie potrafi rozmawiać o emocjach, jest zamknięta w sobie, związki i relacje traktuje przedmiotowo. Do tego zabrakło tej postaci psychologicznej wiarygodności i autentyczności. Mamy za to kopiuj, wklej z tego, jak są często przedstawiani w kinie mężczyźni. Czy naprawdę fiksacja na lansowanie siły kobiet i silnych kobiecych postaci musi być taka prostacka? Powielanie złych męskich wzorców, skupianie się na tym co w nich najgorsze i wynoszenie tego na piedestał nowej roli kobiet jest niezdrowe. Dlatego uważam feminizm za patologię kobiecości. Jest to na dodatek banalne i na dłuższą metę nużące. Tak jak serial.
Wirus feminizmu? Wypierdalaj!
Stąd.
Do średniowiecza.
Gdzie takie poglądy były jeszcze społecznie akceptowalne.
Właśnie takie produkcje pokazują, że kobiety też potrafią być takie jak mężczyźni. Czy płeć kobieca zawsze musi być przedstawiana jako delikatna dama i niezaradna księżniczka?
Oczywiście, że nie, jednak takie kopiowanie 1:1 jest słabe. Wolę, żeby postacie były "jakieś", a nie "takie jak". A już kobiety "udające" facetów to wyjątkowe pójście na łatwiznę. Naprawdę można stworzyć dobrą i wiarygodną postać kobiecą, silną i odnoszącą sukcesy.
> niestety opowieść okazała się banalna
wniosek: żyjemy w banalnym świecie, tylko ten covid tego nie rozumie i miesza.
To zamknięcie w sobie, brak wyrażania uczuć i przedmiotowe traktowanie relacji mogłyby być wynikiem utraty matki i traumatycznych przeżyć. Ale tak jak napisałeś, brak tutaj budowania psychologii tej postaci. Aktorka ma ciekawą urodę ale gry aktorskiej w ząb. Przez cały serial widzę u niej minę urażonej damulki. Tak samo zresztą prezentowała się w Peaky Blinders.
No właśnie, rozwój intelektualny, zwłaszcza na poziomie geniuszu często idzie w parze z upośledzeniem emocjonalnym i społecznym, jest taką kompensacją i próbą ukrycia traumy. W tym serialu nie zostało to w ogóle zarysowane, nie twierdzę, że psychologia miała być główną osią fabularną, ale bez niej postać traci i staje się niewiarygodna. Co do min i gry aktorskiej pełna zgoda.
Gdyby w roli głównej bohaterki obsadzili aktorkę potrafiącą oddać jej wnętrze, serial wyglądałby zupełnie inaczej. Racja, w ogóle traumatyczne przeżycia nie zostały tu zaakcentowane, a są kluczowe dla tej postaci
A w kwestii wirusa feminizmu. Tak, logika w stylu "Faceci to świnie" i "Jesteśmy równe mężczyznom" jest słaba. Ale nie widziałam jeszcze filmu z kobietą, która pnie się wysoko na haju, a takie kobiety również istnieją. Nudno by było, gdyby każdy film przedstawiał kobietę, jako tę ułożoną, pełną gracji, wdzięku, bezproblemową. W czasach przedstawionych tutaj kobiety były traktowane mało poważnie w pewnych dziedzinach męskich i nie miały szansy się przebić.
Szkoda, bo brakuje ciekawie napisanych kobiecych historii i postaci. Kiedyś J. Campion to dobrze robiła, choć to było takie trochę historyczne kino. Co do czasów to faktycznie lata powojenne nie były zbyt przychylne aktywności kobiet, nastąpił chyba nawet regres w stosunku do okresu międzywojennego.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
