Repertuar kina Narodowe Centrum Kultury Filmowej

Porywający wizualnie film, ukazujący piękno szczytów Himalajów. Tym razem oglądamy go z rzadkiej  perspektywy - Szerpów, bez których nie odbyłaby się żadna wyprawa. Nepalczyk wybiera się na niebezpieczną misję, aby uspokoić górskich bogów, którzy wymagają szacunku do natury. Czomolungma oznacza po nepalsku "Bogini Matka Ziemia". Turyści ustawiają się w kolejce, żeby "zdobyć" najwyższą górę świata, ale nie wszystkim to się udaje i dlatego Mt. Everest stał się cmentarzem, pełnym zamrożonych ciał. Słynny himalaista Mingma Tsiri Sherpa, buddysta, łamie słowo dane rodzinie, że nie będzie już się wspinał. Udaje się na ostatnią wyprawę na Mt. Everest, aby oczyścić świętą górę z martwych ciał himalaistów, które zostały tam porzucone. Misja jest trudna. W filmie poznajemy ze szczegółami całą drogę na ten wyjątkowy szczyt.

Dystans dwóch kilometrów można przejechać samochodem w dwie minuty, a przebiec w osiem. Pocisk przelatuje ten dystans w 35 sekund. Lato 2023 roku. Wojska ukraińskie zaczynają kontrofensywę na Wschodzie kraju, gdzie mała Andrijiwka, właściwie już zniszczona, ma strategiczne położenie. Sierżant Fiedia otrzymuje flagę, którą ma zatknąć nad zdobytą miejscowością. Jedyna droga do tego miejsca biegnie przez wąski pas lasu, a właściwie przez jego pozostałości. Reszta okolicy jest odkrytą, zaminowaną równiną. "To jakby wylądować na planecie  i wszystko wokół próbuje cię zabić" - tłumaczy żołnierz. Oglądamy walkę i próby przebicia się przez obronę najeźdźców widziane z kamer zainstalowanych na hełmach żołnierzy oraz z kamery reżysera. Gdy atakują drony i wybuchają granaty, pomagają lisie nory. Jesteśmy bezpośrednio na polu walki. Niektórzy w tej sytuacji próbują być dowcipni, żartując, że jest tam trochę chaotycznie. Choć Andrijiwka - a właściwie jej ruiny - wydaje się być blisko, to do pokoju jest jeszcze bardzo daleko.

Leni Riefenstahl jest uważana za jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci XX wieku. Jej filmy, "Triumf woli" i monumentalna "Olimpiada", doskonale ukazują perfekcyjnie inscenizowany kult ciała oraz nazistowską celebrację wyższości i zwycięstwa. Jednocześnie obrazy te wyrażają pogardę dla niedoskonałych i słabych. Estetyka Riefenstahl jest dziś bardziej obecna niż kiedykolwiek wcześniej — ale czy to samo można powiedzieć o przekazie, jaki niesie? Film szuka odpowiedzi na to pytanie, wykorzystując filmy dokumentalne Riefenstahl, ale także prywatne nagrania, zdjęcia i listy. Andres Veiel umieszcza fragmenty jej biografii w szerszym kontekście historycznym. Jak to możliwe, że mogła stać się czołową reżyserką III Rzeszy, jednocześnie nieustannie zaprzeczając bliskim związkom z Hitlerem i Goebbelsem?

Co może zrobić kobieta, gdy państwo i religia kontrolują każdy aspekt jej życia, począwszy od tego, jak się ubiera, po sposób, w jaki zarabia na życie? Reżyserka Farahnaz Sharifi, urodzona parę tygodni po rewolucji w Iranie w 1979 roku, sięgnęła po kamerę 8 mm, którą kupiła w młodym wieku i nagrywała nią alternatywne życie toczące się prywatnie, poza państwem - za zamkniętymi drzwiami, za którymi jej rodzina i przyjaciele mogli być w pełni sobą. Jednocześnie obsesyjnie kolekcjonowała niszczejące szpule taśm 8 mm pozostawione przez anonimowe osoby, które pokazywały świat przed rewolucją. Udało jej się zarejestrować dwa kontrastujące ze sobą światy – sceny brutalnych represji na ulicach i domowe filmy pokazujące chwile radości, tańca i wolności. Zbudowała nie tylko prowokująca mieszankę osobistej narracji i lekcji historii porewolucyjnego Iranu, lecz również intymną i aktualną refleksję, udowadniającą, że nagrane obrazy mogą przeciwdziałać wymazywaniu historii i tożsamości kobiet.

Ulica w centrum Warszawy. Arjun wyemigrował do Polski ponad dekadę temu z Indii i wciąż zmaga się z poczuciem wyobcowania. Aby pokonać bariery między sobą a pełnym niepokoju krajem, zaczyna filmować swoich sąsiadów, odkrywając mozaikę ukrytych historii, wspólnych tęsknot i fascynujących postaci: listonosza, który oprócz listów dostarcza również recepty na samotność czy przybysza z Damaszku, starającego się odtworzyć z pamięci swoje rodzinne miasto. Z nieco ponad kilometrowej Wilczej wyłania się obraz współczesnej Europy, a Polska, często postrzegana jako nieprzyjazna i konserwatywna, w obiektywie reżysera zyskuje czuły i pełen humoru portret.

Luciana, astrolog z Neapolu, ma swoją unikalną metodę spełniania życzeń swoich klientów. Wystarczy, że w dniu swoich urodzin wyruszą w podróż do konkretnego miejsca, aby narodzić się pod nowym niebem. Niezależnie od tego, czy celem będzie Tajpej, Bejrut, czy pobliska wioska, podczas tych urodzinowych podróży bohaterowie przejdą przez nieoczekiwane przemiany, które pomogą im odkryć, czego naprawdę pragną.

Poprzez intymne pamiętniki wideo i poetyckie listy, wysyłane z frontu do pięcioletniego syna Théo, Alisa Kovalenko - reżyserka, która została żołnierką - uchwyciła niszczycielską rzeczywistość wojny w Ukrainie, jednocześnie zastanawiając się nad dokonanym przez siebie wyborem służby w obronie ojczyzny. Film, będący zarówno świadectwem miłości, jak i dokumentem wojennym, łączy osobistą historię Kovalenko z szerszą narracją tych, którzy walczą o to, by przyszłe pokolenia mogły żyć w pokoju.

Andrea Gibson i Megan Falley to dwie poetki, które przebyły bardzo długą drogę, by się odnaleźć na tym świecie. Gdy u Andrei zostaje wykryty rak, obie muszą ruszyć w kolejną podróż, przez życie, śmiertelność i przede wszystkim miłość. Ten niezwykle intymny portret, pełen niewymuszonych prawd o nas samych, to efekt wpuszczenia do ich życia, i każdej jego sfery, reżysera filmu Ryana White’a. Dwie poetki, trzy psy, jeden rak, tysiące wierszy, jedna zepsuta skrzynka na listy i jedno niepohamowane uczucie.

Mieszkająca w USA reżyserka Areeb Zuaiter ponownie odwiedza Gazę -miejsce, w którym pierwszy raz była w wieku czterech lat na rodzinnych wakacjach ze swoją palestyńską matką. Po śmierci matki nostalgia Areeb za ojczyzną powraca szczególnie silnie, gdy ogląda w sieci nagrania radosnych nastolatków, uprawiających parkour wśród ruin powstałych w wyniku eksplozji. Nawiązuje kontakt z jednym z nich - Ahmedem i wyrusza w podróż do Gazy, eksplorując zarówno miejsca do parkouru, jak i symbole palestyńskiego ducha. Konfrontuje się z trudną rzeczywistością, która stała się dla Palestyńczyków więzieniem na świeżym powietrzu. Porównując to z własnym życiem w USA i dziedzictwem swojej matki, Areeb zmaga się z poczuciem winy. Rodzi się w niej egzystencjalny konflikt, gdy dostrzega, jak bardzo Ahmed pragnie ucieczki z ojczyzny, bo zdaje sobie sprawę, jak dużą emocjonalną pustkę spowoduje u niego ta decyzja. Ich wspólna podróż staje się nie tylko poszukiwaniem utraconych wspomnień, ale także eksploracją tożsamości i przynależności do opuszczonego domu. Film pokazuje ostatnie spojrzenie na Strefę Gazy przed tragicznymi w skutkach wypadkami, jakie miały miejsce 7 października 2023 roku.

Film stanowi intymny zapis trudnego okresu w życiu twórców. U głównej bohaterki, w ósmym miesiącu ciąży, zdiagnozowano agresywnego raka piersi. Dramatyczne wydarzenie zakłóciło radość związaną z narodzinami dziecka. Magdalena Hueckel i Tomasz Śliwiński znani są z nominowanego do Oscara® osobistego dokumentu "Nasza Klątwa". W najnowszym filmie podejmują eksperymentalną próbę przetworzenia traumy poprzez sztukę, łącząc surowy zapis dokumentalny z elementami teledysku, fotografii i kolażu.

Liat i jej mąż zostali porwani z kibucu przez bojowników Hamasu 7 października 2023 roku. Zaraz po tym zdarzeniu reżyser zaczyna obserwować starania rodziny o ich uwolnienie. Wszyscy muszą dać sobie radę z lękiem i sprzecznymi informacjami od władz. Ojciec -  Yehuda ma amerykański paszport. Jedzie do USA, aby tam wpłynąć na bieg wydarzeń. Nie chce być jednak wykorzystywany przez propagandę rządową. Widzi, że w USA nie ma miejsca na wyważone opinie i krytykę rządu izraelskiego. W rodzinie również dochodzi do polaryzacji poglądów. Mimo to Yehuda nie kieruje się żądzą zemsty. Gdy Liat zostaje zwolniona, jej przeżycia w niewoli i refleksje na temat przeszłości tworzą niepokojąco dramatyczną wizję. Film ukazuje złożoność problemu przemocy i poszukiwania sprawiedliwości.

Filmowy portret życia i dorobku Marii Callas, którą gra w filmie Monica Bellucci. Poznajemy intymne fragmenty jej pamiętnika, listy i rzadkie archiwalia filmowe, odkrywając pasjonującą biografię i twórczość ikonicznej sopranistki: od pierwszych kroków, jakie stawiała w Nowym Jorku, aż po triumfy, które święciła na najważniejszych operowych scenach świata. Film skupia się na dwóch aspektach dorobku wielkiej divy. Poznajemy kontekst historyczny, obserwując, jak wraz z upływem lat rosła jej sława oraz współczesny - jej głos cały czas w nas rezonuje. W istocie film jest jednak dialogiem między dwiema wspaniałymi kobietami: Marią Callas i Moniką Bellucci, które - mimo społecznych i historycznych różnic - łączy olbrzymie poświęcenie dla sztuki. To filmowe spotkanie dwóch wielkich osobowości scala przeszłość z teraźniejszością, ukazując siłę ducha, która przekracza sławę i legendę, jaka im towarzyszy. Celebruje również piękno Marii Callas, która za pośrednictwem operowej sztuki potrafiła przekuć swój ból w życiu osobistym w wieczne piękno.

April Ashey i Amanda Lear przeszły rzekomo tranzycję w tym samym czasie - w latach 50. XX wieku. O ile jednak Amanda znalazła szczęście wśród dyskotekowych fleszy, to April stanęła twarzą w twarz z fleszami transfobicznej prasy. Film opowiada o ich losach, przywołując nieznane dotąd fakty. Amanda przez dziesięciolecia świadomie zaprzeczała swojej tożsamości i skutecznie zaciemniała prawdę o sobie. Ich rozbieżne drogi ujawniają różne, ale splecione ze sobą, dziedzictwo wzajemnego transpłciowego siostrzeństwa, różne sposoby przetrwania i wyzwolenia z ograniczeń.

Maciek i jego matka Renata mieszkają w polskiej wsi niedaleko terytorium Białorusi. Jest zima 2021 roku i kryzys na granicy się pogłębia. Kilkukilometrowy pas przy granicy stanowi strefę wojskową, czyli zamknięty rejon patrolowany przez straż graniczną i wojsko, którzy poszukują "nielegalnych" i wypychają ich z powrotem na Białoruś. Pewnego dnia matka Maćka wpuszcza do domu wyczerpanego syryjskiego uchodźcę.

Komiczka Noam Shuster Eliassi w swoim standu-upie  podejmuje temat konfliktu izraelsko-palestyńskiego oraz walki o równość, konfrontując widzów z niewygodnymi prawdami.

Jest 13 sierpnia 1965 r. w Nowym Jorku, a Beatlesi wystąpią na Shea Stadium w następny weekend. Fani przepychają się na ulicach, mając nadzieję, że uda im się dostrzec swoich idoli. Ta dynamiczna impresja epoki nagle poszerza swoją perspektywę o obrazy zamieszek w Watts w Los Angeles, które zostały wywołane przez wściekłość na rasizm i przemoc policji. Tymczasem Nowojorczycy relaksują się w parku lub tańczą twista, a dwóch młodych świadków: początkujący pisarz i wspomniany fan Beatlesów pojawia się w formie rysunków.

Film z narracją Tildy Swinton, który zgłębia tajemnicę kreatywności, zabierając nas w podróż po świecie sztuki. Reżyser Mark Cousins znany ze swoich monumentalnych filmów o historii kina, przygląda się życiu i twórczości szkockiej artystki Wilhelminy Barns-Graham. Unikalne podejście malarki do kolorów odkrywa przed nami nowe sposoby postrzegania malarstwa abstrakcyjnego. Mizoginistyczny klimat epoki, w której żyła Willie (jak potocznie ją nazywano), spowodował, że nie została zapamiętana jako geniuszka, którą była.