Haymitch Abernathy

Przyszedł na świat w ubogim Dystrykcie 12, w cieniu kopalnianych szybów i wiecznej biedy. Od najmłodszych lat uczył się, że w Panem przetrwa ten, kto potrafi myśleć szybciej niż inni. Był bystry, obdarzony ciętym językiem i odwagą, która niekiedy ocierała się o brawurę. Wśród rówieśników wyróżniał się sprytem, a wśród dorosłych — uporem.

W młodości związał się z Lenore Dove Baird, dziewczyną z sąsiedztwa, która stała się jego najbliższą powierniczką. Ich uczucie dawało mu poczucie stabilności w świecie pełnym strachu. Nie mieli wiele, ale mieli siebie — i to wystarczało. Do czasu.

Wszystko zmieniło się, gdy Haymitch został wylosowany do udziału w 50. Głodowych Igrzyskach, drugim Ćwierćwieczu Poskromienia. Kapitol postanowił uświetnić rocznicę, podwajając liczbę trybutów. Areną była rozległa, górska dolina pełna lasów i śmiertelnych pułapek. Haymitch od początku wiedział, że siłą nie zdoła wygrać. Postawił na strategię.

Kluczowym momentem rozgrywki było odkrycie niewidocznej bariery otaczającej arenę — pola siłowego, które odbijało wszystko, co w nie trafiło. W finale zmierzył się z ostatnią przeciwniczką, prowokując ją do rzutu toporem. Broń odbiła się od bariery i zabiła ją na miejscu. Było to błyskotliwe, ale i niebezpieczne zwycięstwo — Kapitol nie lubił, gdy ktoś ośmieszał jego system.

Zemsta przyszła szybko. Prezydent Snow rozkazał zamordować Lenore oraz całą rodzinę Haymitcha. W jednej chwili wszystko, co kochał, zniknęło. Wygrał życie kosztem wszystkiego innego, a chwała zwycięzcy okazała się pustym, gorzkim ciężarem.

Jako jedyny żyjący zwycięzca z Dystryktu 12 Haymitch przez kolejne lata musiał co roku wracać do Kapitolu jako mentor dla nowych trybutów. Widział ich śmierć raz za razem, wiedząc, że nie może im naprawdę pomóc. Tego rodzaju bezsilność i trauma znalazły ujście w alkoholu, który stał się jego stałym towarzyszem. Pod cyniczną maską wciąż krył jednak umysł zdolny do tworzenia genialnych strategii.

Kiedy do Igrzysk trafili Katniss Everdeen i Peeta Mellark, początkowo traktował ich z sarkastycznym dystansem. Ale szybko dostrzegł w Katniss odbicie siebie sprzed lat — niezależność, upór, instynkt przetrwania. Z czasem stali się nie tylko sojusznikami, ale też wzajemnym wsparciem, choć ich relacja bywała burzliwa.

Podczas 75. Igrzysk Haymitch odegrał kluczową rolę w tajnym spisku rebelii. Współpracując z Plutarchiem Heavensbeem, przygotował plan wydostania Katniss z areny i uczynienia z niej symbolu buntu — Kosogłosa. Jego działania były niewidoczne na pierwszy rzut oka, ale miały ogromne znaczenie: to on koordynował sojusze, rozdzielał zadania i kierował ruchem oporu od kulis. Podczas wojny nie walczył na froncie — jego bronią była strategia.

Po upadku Kapitolu wrócił do Dystryktu 12. Został w cieniu, z dala od polityki, ale utrzymywał kontakt z Katniss i Peetą, a jego obecność — choć niewidoczna — wciąż dawała im poczucie, że nie są sami.

W postać wcielili się Woody Harrelson oraz Joseph Zada.