Uwielbiam filmy bez dialogu ekspozycyjnego. Zero tłumaczeń, zero sztuczności, od pierwszej minuty filmu widz wciągnięty jest w świat przedstawiony i musi - tylko i wyłącznie jako obserwator - śledzić z uwagą wydarzenia, żeby wyciągnąć z filmu jakąkolwiek przyjemność. Bo zgubić się nie wolno - a zgubić się łatwo... Bohaterowie są zawsze o krok przed widzem, trzeba być czujnym, skupionym... A po mignięciu ostatniego kadru czas na refleksję.

Jak ja strasznie lubię takie filmy. Powiedziałbym, że Miller's Crossing to jeden z najlepszych scenariuszy w historii kina. Pokłony uniżone.