Ślady
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
Na film trafiłem oczywiście przypadkowo, gdyż wystarczy spojrzeć na ilość osób, które go oceniły, by dostrzec, że jest to kino absolutnie niszowe. Jest to jeden z dziwniejszych filmów, jakie obejrzałem w tym roku, ale niewątpliwie ma w sobie to coś, co nie pozwala do końca z zaciekawieniem śledzić losów głównej bohaterki!
W filmie mieszają się różne konwencje. I tak, jest tu trochę kina psychologicznego, sporo thrilleru, niepokojącego i przerysowanego klimatu absurdu i groteski, choć horroru mi w nim zabrakło przede wszystkim, czego nie zmieni nawet końcówka. Warstwa surrealizmu, która od przeczytania pobieżnie opisu mnie szczególnie ciekawiła, jest nieco rozmyta, związana z przedziwnymi reminescencjami i halucynacjami głównej bohaterki, którą przez większość filmu dręczy wizja porzuconego na Księżycu kosmonauty, obiektu badań szalonego profesora (swoją drogą w tej roli Klaus Kinski, co było dla mnie niemałym szokiem).
Najbardziej w tym filmie podobał mi się sam klimat, świetnie przeplatająca poszczególne sekwencje niepokojąca i wielce melodyjna muzyka oraz miejsce akcji, bliżej nieokreślona wyspa, opustoszały hotel, pojawiające się i znikające tajemnicze osoby i odkrywanie mglistej prawdy przez główną bohaterkę. Choć de facto film nie ma jednoznacznej fabuły i tak naprawdę końcówka niczego nie przynosi, odnosi się wrażenie, że finał, aczkolwiek wyczekiwany, nie przynosi żadnego rozwiązania. Paradoksalnie jest to i plusem- kompozycja pozostaje otwarta i możliwe są różne interpretacje ze strony widzów, jak i minusem- widz czuje rozgoryczenie, że nie wiadomo, o co tak naprawdę mogło w filmie chodzić (końcowy, najdobitniejszy przejaw surrealizmu?).
Zaciekawia końcowa scena uprowadzenia głównej bohaterki przez kosmonautów, jak również epilog, iż została ona umieszczona w szwajcarskim zakładzie dla chorych psychicznie. I jak się rzeczywiście ma do filmu i losów głównej bohaterki arcyważna scena porzuconego kosmonauty, który ginie na Księżycu? Film jest zagadkowy nie tylko w tym aspekcie. Polecam jakkolwiek. 7,6/10.
Trochę spoilerujesz ale po przeczytaniu Twojego komentarza zdecydowałem się na obejrzenie Le Orme i nie żałuje trudu związanego z poszukiwaniami. Surrealistyczna fabuła jest faktycznie drugorzędnym elementem widowiska, a muzyka, zdjęcia, wnętrza i ruchy kamery wręcz hipnotyzują! Tylko Kinskiego jak zwykle za mało no i epilog można by sobie darować. :) Również polecam.
Chyba oglądaliśmy inny film. "Ślady" jak najbardziej mają fabułę, którą wyjaśnia końcówka. Gdzie tu widzisz kompozycję otwartą?
Widzę ją tam, gdzie krytyce tego filmu, ale żeby nie być gołosłownym, ale też specjalnie nie rozpisywać się oraz zachęcić do lektury, pierwszy lepszy tekst na temat między innymi końcówki filmu:
http://bis.cinemaland.net/html/movies/le-orme.htm
(nie wiem, czy tu wypada podawać linki do różnych stron).
Chyba oglądaliśmy ten sam film, aczkolwiek jeśli widziałeś inny, tym bardziej proponuję się zapoznać i skonfrontować swój pogląd, oczywiście ten może się różnić od innych.
PS: co do fabuły, każdy film ją ma z definicji zazwyczaj, ale ja wyraziłem się w sensie poniekąd obrazowo-metaforycznym i kontekstowym, nie zaś literalnym. Warto wziąć na to poprawkę, myślę. Tak jak mówię, to, co zawarłem, zostaje, bo taki jest mój pogląd i nie lubię się powtarzać skoro już się silę na kilkadziesiąt zdań (czasami).
Nie jest to chyba odpowiedź na moje pytanie. Link zamieszczony przez Ciebie zawiera recenzję w języku francuskim. Bardzo mi przykro - jesteśmy na polskim forum i nie każdy tutaj musi znać francuski - nie wiem skąd to założenie.
Kierowałem się założeniem tego rodzaju, że ludzie w danym kraju powinni nieco więcej i wnikliwiej wypowiadać się na temat swojego dzieła, może nie tyle mieć monopol na prawdziwą interpretację, co choć częściej podejmować próby, wszak w Polsce to jednak mało znany film, tak zauważyłem, o czym świadczy liczba poniżej 100 ludzi, którzy go oceniło. Tym motywuję umieszczenie tego linku i raczej należy by umieszczać wyłącznie francuskie tu, myślę z powodów, które wyżej wymieniłem. Nie sądzisz też chyba, że będę Cię uczył używać Google Translatora, pisał w Twoim imieniu do kolegi/koleżanki, aby pomogła w przetłumaczeniu, czy też zachęcał do samodzielnej nauki języka francuskiego? Jak widzisz, sposobów może być kilka. To że jesteśmy na polskim forum, to truizm i wiem to, a więc nie wiedzę związku. Aczkolwiek faktycznie, brak (?) możliwości zapoznania się przez Ciebie z recenzją tą, czy innymi, utrudnia nieco możliwość rewizję poglądów na temat końcówki filmu.
Różnych ludzi spotkałem na tym forum, ale jeszcze nikt na moje pytanie o rozwinięcie swojej (podkreślam: SWOJEJ) wypowiedzi, nie odesłał mnie do francuskiej recenzji i google translatora!
Dziękuję za gorącą dyskusję i pozdrawiam!
Skoro nie jesteś otwarty na wymianę WŁASNYCH poglądów na temat filmu, po co w ogóle udzielasz się na forum?
Jestem bardzo otwarty, ale skoro ignorujesz moją sugestię zapoznania się z recenzją, jestem zmuszony przeczekać aż wykażesz trochę chęci. Ale mam czas, spokojnie.
"Gdzie tu widzisz kompozycję otwartą?"
"Widzę ją tam, gdzie krytyce tego filmu,"
Naprawdę nie widzisz, że z Twoją odpowiedzią jest coś nie tak?
Mniejsza, ta dyskusja już dawno zeszła na tematy personalne, a po tym, co zaprezentowałeś, sory - średnio mnie interesujesz. Dlatego może po prostu zakończmy.
Pozdrawiam.
Przystanę, jałowość z Twej strony również skłania mnie ku zaakceptowaniu propozycji zakończenia dyskusji na temat filmu, skoro schodzisz na tematy personalne. Mimo wszystko liczę, że może jakoś Cię zainspirowałem.
To już naprawdę ostatnia wypowiedź, tylko żeby wszystko było jasne - to ty pierwszy zszedłeś na tematy personalne, mianowicie wzmianką, że trzeba mnie uczyć korzystania z google translate.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
