Dokładnie, pierwsze sceny sugerują coś powolnego, nudnego, potem jest podobnie, ale dzieje się bardzo dużo, nie potrzeba tu efektów ani techniki, aby akcja była na bardzo przyzwoitym poziomie.

Akcja tylko na początku nieco wydłużana, nieco nudnawa... potem już samograj, wciąga niesamowicie, mnie zachwycił prawdziwością pokazanych charakterów. Takie rodziny są, tacy ojcowie są. Bolesna prawda.

Jedna z moich ulubionych sztuk teatralnych, bardzo życiowa - i uważam, że tutaj nie sknocili materiału dramatycznego.

Jeden z może 2-3 filmów, podczas oglądania których łzy leciały mi po policzkach (końcowa scena kłótni/rozstania z Biffem).