To chyba kwestia gustu :) A to jest film z gatunku tych, co to trzeba zobaczyć więcej niż raz żeby poczuć do niego coś więcej. Zachwycać się można dopiero po jakiś 5-7 seansach ;)
A co to pułkownika, to rzeczywiście Peppard zdecydowanie wolał filmy wojenne, Śniadanie trochę się tu "kłóci" z tą stylistyką.