Książa Trumana Capote na podstawie której naręcono ten film ma o wiele bardziej dramatyczny wydźwięk, w sumie kończy się całkiem inaczej. "Wielka Audrey" wypadła dobrze, zgodnie z książkowym pierwowzorem, postać przez nią grana była właśnie taka lekko postrzelona:)

zobaczę Rzymskie Wakacje to będę mógł ocenić czy jest rzeczywiście wielka... narazie miałem wrażenie że oglądam rzutką i lekką komedię, która powinna i jest dramatem z nutą uśmiechu

Ja nie jestem fanem kina amerykańskiego ale skusiłem się na ten film. Jestem zadowolony, film co prawda płytki, naiwny, powierzchniowy ale ma niesamowity klimat, to coś.

Zgadzam się z Tobą, głupota, naiwność bija z tej "klasyki kina" na odległość. Jak dla mnie w tym filmie nic się nie dzieje. Obejrzałem ze względu na wielką Audrey ale też mnie nie przekonała.Pozdrawiam

Kłopot z tym filmem polega właśnie na tym że może on się wydawać naiwny,ale wcale taki nie jest.Pozdrawiam.

też uważam, że on wcale nie jest naiwny...film z przesłaniem. (nie warto bać się miłości, trzeba ryzykować nawet jeżeli ma się nie udać i nie tylko to jedno przesłanie)

Masz rację.Jest tam cała masa przesłań tylko trzeba je samemu odszukać.Pozdrawiam.

dla mnie tez przecietny i nudny, wogole nie rozumiem zachwytow nad tym filmem - wydaje sie wrecz plytki

Warto też zważyć na to, że film ma 50 lat. W porównaniu z filmami robiącymi w Hollywood teraz, z wszelkimi efektami specjalnymi, jest po prostu inny, odbiór u ludzi też jest inny. Ma w sobie to coś, ja na przykład uwielbiam go oglądać. Pokazuje naiwność dziewczyny wierzącej w miłość a jednocześnie się jej bojącej. Prostytucja i materializm nie mogły być pokazane zbyt mocno, moim zdaniem, żeby nie wywołać jakiegoś wielkiego skandalu.

nie można zrzucać na to że jest stary, przypominam że Lolita Kubricka byla z 62 a stanowił ten film o jeszcze trudniejszym wątku :] ja nie szukałem efektów, raczej spodziewałem się głebii i jakiegoś bardziej filmowego obrazu, symbolicznego i wieloznacznego. Coś co zmienia Cię po wyjściu z kina, takich filmów jest bardzo mało, ale też na tyle dużo że ja jeszcze ich wszystkich nie widziałem i nie zobaczę pewnie do końca życia, a ten sprawił że zabrał mi czas na zobaczenie tego czego szukam :)

Ten film nie do końca jest naiwny. Jest raczej lekki, postać Holy jest taka właśnie - lekka. Sam film jest bardziej o pogoni za marzeniami, o trudnych wyborach w życiu no ale przede wszystkim to jest to historia o miłości. Ja należę do miłośników prozy Trumana i nie mogę powiedzieć, żeby to była moja ulubiona książka. Nie wiem czy się ze mną ktoś zgodzi, ale Holy wydaje się dużo mniej figlarna i dziewczęca czy beztroska w książce. Jest raczej kokietką twardo stąpającą po ziemi. Zresztą podobno jest to postać zainspirowana pewną przyjaciółką Capote. Tak czy inaczej film jest uroczy a ja przepadam za tym nostalgicznym klimatem lat 50-tych w US. Ja wiem, że były to trudne czasy dla kobiet i czarnych i mniejszości w ogóle. Ale nie jest to kino zaangażowane społeczne i pokazuje jedynie pewien wycinek rzeczywistości - tu: miłość i marzenia. "Moon river, wider than a mile...":)