a ja się właśnie pod tym kątem bardzo miło zaskoczyłam, bo jak na amerykańską produkcję to właśnie PATOSU było nadzwyczaj mało!

i nawet nie przedłużali ostatniej sceny za bardzo i nie było żadnego "spicza" (czytaj popularnego w amerykańskich produkcjach wyciskającego łzy przemówienia końcowego o dumie, honorze itd. czy trzepoczących flag... tylko napisy końcowe :) oczywiście kilka delikatnych patetycznych "wtrąceń" było, ale niezbyt nachalnych :) jestem im za to niezmierne wdzięczna :)

I do tego ten płaczliwy super bohater Whitaker,a tak dobrze wypadł w Ostatnim Królu Szkocji....