Satyra na mit yuppich lat 80-tych. Jako komedia: jest ekstra. Przedstawienie codziennej "rutyny" mlodego aspiranta gieldowego pracujacego w jakiejs oszklonej klicie na ktoryms tam pietrze szklanego wiezowca totalnie zwala z nog. Czlowiek ten jest tragicznie-komiczny i komicznie-tragiczny (rownoczesnie). Nawet jesli obraz nowojorskiego swiatka gieldowego jest juz troche przeterminowany to caly podtekst jest nadal aktualny, a potencjalnych kandydatow do roli P.Batemana w istocie jest wielu i przybywa ich z kazda chwila. Miliony mlodych ludzi mazy o takiej szklanej klicie i o conocnych dinnerach w najlepszych restauracjach, o apartmencie z rentem $10K miesiecznie na ktorejs tam Avenue itd. Patrick Bateman osiagnal to wszystko, ale. co to, on chyba nie byl wcale szczesliwy. Czegos mu brakowalo, moze dlugiego urlopu, moze psychiatry. Najwyrazniej nie mogl sie wydostac z tej codziennej rutyny w inny sposob niz przez okazjonalna masakre roznych ludzi (chyba przez te muzyke zmaniaczal, uch ten ciezki pop lat 80-tych). Nie jest az tak "anatomicznie" jak moglo by byc, wiekszosc tych ujec pokazuje zakrwawione przescieradla , podloge itp. Cala reszta jest poza kadrem, domyslna, ale pare scen moze zaszokowac niewyrobionego widza (takiego jak ja). Ale w koncu: czy on to robil na prawde czy tylko w swojej wyobrazni?
Film smieszny, film madry i moim skromnym zdaniem wart (definitywnie) obejzenia.