w sumie to mam tylko jeden komentarz techniczny: mówi się w 'w cudzysłowie'... A film bardzo mi się podobał

Moja uwaga, zanim się jakikolwiek tekst opublikuje należy sprawdzić błędy. Szczególnie ortograficzne.

A poza tym: osobiście nie czytałam powieści, dlatego nie mam powodów do oburzenia czy zaskoczenia. Z tego co zdążyłam się zorientować fabuła filmu znacznie odbiega od oryginalnej, na której, ponoć została oparta. Sądzę, że historia kobiety o wysokiej pozycji społecznej, która poszukuje w życiu szczęścia i odpowiedzi na pytanie czym jest miłość, została w tym obrazie przedstawiona dobrze. Jej późniejsze problemy i, w końcu depresja, spowodowana poczuciem odpowiedzialności za swoje nieszczęście doprowadziły do najgorszego - samobójstwa, będącego wyrazem bezradności. To inna historia niż Tołstojewska, chociaż na niej oparta.

Właściwie fabuła tak rażąco nie odbiega od książki (ja książkę przeczytałam), tylko są znaczne skróty, oraz...jakby tu powiedzieć spłaszczenie psychologiczne postaci. Kukiełki pociągane za sznurki, bez własnej głębi, realizujące polecenia reżysera, bo ma być "pięknie". Skorzystał na tym Karenin, bo po filmie zaczęłam go lubić (właściwie, gdy ostatnio czytałam AK patrzyłam na Karenina inaczej niż przed laty...) Czekam z niecierpliwością na następną ekranizację...

Rzeczywiście macie rację zbyt pochopnie oceniłem ten film. Teraz nie moge się doczekać kiedy zostanie wydany na DVD:-) a za błędy ort. lub inne jeśli kogoś tym uraziłem z góry przeparaszam,od zawsze z tym kulałem a język polski nie był moim ulubionym prrzedmiotem, choć czytać bardzo lubię.

Film mi się podobał zwłaszcza za scenografię i to, że wszystko się dzieje w teatrze! Zupełne inne podejscie do tematu...
Książkę przeczytałam w wakacje, więc dobrze ją pamiętam i wg mnie wątek filmowy Kareniny nie odbiega za bardzo od powieści! Oj tam, jest na lodowisku... no i co z tego ;) Dla mnie za to największą szkodą jest prawie całkowity brak wątki Kitty i Lewina (najlepszy wątek książki! Karenina zajmuje może 1/3 powieści).

Jeśli chodzi o załamanie psychiczne Kareniny, to ci którzy książkę przeczytali, mogą czuć niedosyt. Ale szczerze.. nie lubię jej postaci!
Nie żal mi jej w ogóle, za to uwielbiam Karenina ( btw w książce mówi jej, że ją kocha, ale oczywiście w filmie tego nie pokazali, żeby bardziej go nie lubić)!
Zarzuciłeś, że nie było widać wielkiej miłości Wrońskiego do Anny... w książce przecież jest, że odkąd się przeprowadza do niego, jego uczucie słabnie, Anna zaczyna go irytować. W filmie całkiem adekwatnie to oddali.

Moim zdaniem film zrobiony całkiem dobrze, wiernie z książką, efekty wizualne boskie! A sama postać Kareniny (książkowa, czy filmowa) nie zachwyca, irytuje, i przynajmniej mnie, odrzuca.

ja z tego filmu wyciągnęłam pewien wniosek, nie wystarczy sama fascynacja fizyczna drugą osobą, żeby to była miłość, trzeba szukać człowieka, w którym można zobaczyć coś więcej niż wygląd, jego charakter, usposobienie, ważne żeby ta osoba najpierw stała się naszym przyjacielem,czyli musimy tą osobę dobrze poznać później dopiero może się stać partnerem życiowym, a w tych czasach to nie lada sztuka bo wtedy uroda nie jest już tak istotna. i pięknie to było pokazane między Kitti i Konstantym. mimo, że najpierw dziewczyna odmówiła mu zaręczyn to potem zgodziła się, dlatego że przestała patrzeć przez pryzmat ludzkiej urody i pokochała go takim jakim jest. co niestety zwiodło Anne.