[SPOILERY!] Wydaje się, że Katia była już krańcowo zmęczona zachowaniem Olega. Zauważ, że nawet będąc z nią, Oleg często zachowywał się jak nieobecny - siedział z boku, bawił się telefonem, pił na umór tak, że nie było z nim kontaktu, nigdy nie pokazywał po sobie, że ma z czymś problem, nie mówił o swoich problemach, niemal do końca filmu nie okazywał prawdziwych uczuć. Takiego męża Katia nie chciała i z takim była gotowa się rozstać.

Bardzo chciałam oglądnąć Arytmię i specjalnie pojechałam na festiwal ,,Sputnik" do Warszawy.Nie zawiodłam się, naprawdę lubię filmy Borisa Chlebnikowa,a Aleksander Jacenko należy do moich ulubionych aktorów.Co do historii filmu i dwóch bohaterów- prawdziwe życie i prawdziwi ludzie.Olega oceniam pozytywnie - pomimo,ze popija i jest nieokrzesany,brak mu taktu i języka,ale za to jest bardzo ciepły i dobry.Myślę ze Katia o tym wie i to czuje,pewnie dlatego wiele rzeczy pomija. Katia to taka ładna dzisiejsza dziewczyna,z dobrego domu, z ambicjami.Oleg cóż trochę zaniedbuje się, ale to dobry człowiek.Gdyby dbał o swoją kulturę, język i ... mniej drinków, to by był palce lizać.Scena seksu w kuchni dialog po nim- naprawdę trafiły w sedno tego filmu. Pokazana została codzienna gonitwa nie wiadomo za czym.Pokazane zostało prawdziwe życie, też z perspektywy wspólnych małżeńskich początków.Oleg jest lekarzem pogotowia. Katia jest lekarzem ,,właściwym" w hierarchii tego zawodu,w dodatku z rodziny lekarzy. Można się domyślać że start miała trochę lepszy od męża w dorosłość. Myślę ze tematem filmu nie jest kiedy tych dwoje ludzi się rozejdą,tylko po prostu zwyczajne życie, w którym na wiele rzeczy nie mamy czasu. Niestety nie mamy czasu na to,co najważniejsze. Piękny film,dalej jestem pod wrażeniem - nie wiecie gdzie można go kupić?

tu masz link:https://uptobox.com/cqnhv5kb04fv za darmo oczywiście....

Bardzo dziękuję

Tak, to co się dzieje między tymi ludźmi jest bardzo częste w życiu. Banał codzienności, gdzie ludzi pochłania praca, stres, przestają dbać o pozornie nieistotne rzeczy, które tak naprawdę są istotą więzi. Wydaje mi się, że wiele kobiet doskonale wie co się dzieje z bohaterką.
Wg mnie to bardzo mądry film, oparty na spostrzegawczości i dobrej diagnozie codzienności. Wydaje się być też rzetelny od strony medycznej. Sprawa zawału 30-letniej kobiety. W Polsce dopiero od niedawna zwraca się uwagę na to, że zawały kobiet mają inny przebieg jak u mężczyzn, że objawiają się podobnie do niestrawności i często są przez to ignorowane. Ta scena sprawiła, że zrozumiałam iż historia opowiadana jest na poważnie ;).

W zachowaniu Katiy i Olga nie ma nic nienaturalnego ani dziwnego. Tak się często zachowują pary z dużym stażem, kiedy mają kryzys.

"Katya jako dorosła osoba też nie potrafi sobie z tym problemem poradzić i zakończyc związek."

Bo to nie jest łatwe, bo jednak kocha Olga, bo jest mocno do niego przywiązana.

"Dlaczego to wszystko tak trwa długo?"

Rozpad poważnego związku, to zwykle powolny i długotrwały proces.

"Czy ludzie jednak są tak bardzo uzależnieni od siebie, że nie potrafią się rozstać?"

Oczywiście, że tak.

"Kompletnie przez cały film nie potrafiłem zrozumieć zachowania tych ludzi."

Widocznie nigdy nie byłeś w podobnej sytuacji, ja owszem, dlatego doskonale to rozumiem.

"To w końcu Katya chce tego rozwodu, czy tylko straszy Olga? "

Może chwilami jej się wydaje, że chce, a potem ma wątpliwości. Trudno się rozstać z kimś, kogo się kocha i do kogo się jest przywiązanym. Świat nie jest zero-jedynkowy, a emocje rządzą naszym życiem. Większość ludzi nie postępuje ani racjonalnie ani konsekwentnie mimo, że zwykle im się tak wydaje.

Mnie się bardzo podobało, że ta historia zakończyła się happy endem. Kochający się ludzie nie powinni się rozstawać z błahych powodów. Owszem, alkoholizm to poważna sprawa, nawet w Rosji ;) Ale wspólnie można sobie poradzić ze wszystkim. Poza tym Katya miała problem nie z tym, że jej mąż za dużo pije, tylko, że nie okazuje jej uczuć. Na końcu Oleg wyznaje jej miłość i wszystko jest ok.

100 procent podpisuję się pod Paracelsus 93 tu nie ma nic co by miało dziwić, miłość to miłość to nie są sprawy mechaniczne. Człowiek kocha, tęskni, troszczy się i marttwi o ukochaną osobę nawet jeśli już dawno nie jest w stanie z nią wytrzymać, z nią mieszkać, słuchać, a nawet patrzeć. To nie dziewczyna i chłopak z gimnazjum '' no dobra chodzimy ze sobą, no dobra zrywamy cześć''