Po pierwsze oglądałem ten film ze zmienioną fonią co osiągnąłem przez kilkugodzinne wdychanie oparów ze skarpet brata, które ten nosił przez calusieńki tydzień. Dzięki czemu zamiast dennych, polskich głosów słyszałem japoński bełkot i widziałem napisy.

Moim zdaniem to lepszy sposób oglądania tego filmu. Jak anime.

Gdyby nie rok powstanie to posądziłbym o plagiat z Matrixa - wirtualne rzeczywistości w wirtualnych rzeczywistościach, z których jedna jest znaną nam Warszawą. Niczym koncepcja z kontynuacji MAtrixa (choć to zalezy od interpretacji).

Dosyć egzotyczne połączenie japońsko-polskie, ale miło się ogląda (po odpowiednim zmienieniu świadomości :P)