Wracający ze służby żołnierz odkrywa, ze podczas jego nieobecności jego żona nie była zbyt grzeczna. Na dodatek jej rozwiązły tryb życia przyczynił się do śmierci ich małego syna. Wkrótce po burzliwym powitaniu imprezowa małżonka ginie w dosyć tajemniczych okolicznościach, a mąż w naturalny sposób staje się głównym podejrzanym. Zaczyna ukrywać się przed policją, jednocześnie próbując na własną rękę dociec, kto stoi za mordem...
Scenariusz od samego Raymonda Chandlera, więc nastawiłem się na naprawdę "mięsiste" noir. Pod względem klimatu bynajmniej się nie zawiodłem - seans upływa w atmosferze dusznej i dwuznacznej. Niestety, sama intryga posiada pewne braki, a mówiąc konkretniej: mam zastrzeżenia co do sposobu jej poprowadzenia. Twórcy starają się cały czas zwodzić widza, co do tożsamości zabójcy i wychodzi im to wcale udanie. Problem w tym, że ich zabiegi pod koniec robią się już nadto przekombinowane i cała rzecz zaczyna przywodzić na myśl jeden z kryminałów Agathy Christie, gdzie mamy kilku głównych podejrzanych i co chwila przerzuca się podejrzenie z jednego na drugiego. U autora tej miary, co Chandler takie tanie sztuczki mogą budzić pewne zdziwienie. Oglądało się więcej niż przyjemnie, jednak wygórowanym oczekiwaniom "Blue Dahlia" w pełni sprostać nie zdołała.