"Ballada o Busterze Scruggsie" to w zasadzie tytuł jednej z sześciu nowel ukazanych w jednym filmie, a napisanych i wyreżyserowanych przez braci Coen. Opisy będą trochę zagadkowe, ale nie da się powiedzieć o nich czegoś ciekawego nie spoilując przy tym scenariusza zatem tytułowa ballada opowiada o rewelacyjnym rewolwerowcu, którego niepozorny śpiew zwiastuje śmierć. Druga mówi o rabusiu (James Franco), którego - w całej swej grotesce - spotykają coraz to gorsze sytuacje. W trzeciej Liam Neeson prowadzi teatr objazdowy jednego aktora, ale to nie on nim jest, ale gość bez rąk i nóg, którym się opiekuje. Kolejna historia opowiada o starym poszukiwaczu złota, który najwyraźniej całe życie szuka "tej jedynej" żyły. Potem mamy opowieść o młodej dziewczynie, której brat obiecał znajomego biznesmena za męża, ale plan świeczki palą kiedy brat umiera podczas podróży. Ostatnia historia przedstawia nam dialog kilku całkiem różnych osób pędzących dyliżansem z trupem na dachu. Każda z tych historii niesie ze sobą inny, ciekawy przekaz podany nam, raz za pomocą czarnego humoru lub absurdu, innym razem z pomocą dramatu tudzież tragedii. Opowiadają nam jednocześnie o trudach życia na Dzikim Zachodzie, przedstawiając również uniwersalne prawdy i problemy czasów dzisiejszych. Mówiąc w skrócie, jest to jeden z niewielu filmów o podwójnym dnie. Wracając na ziemię należy pochwalić też aktorstwo, kostiumy i krajobrazy prerii wraz z pracą kamery. Moim zdaniem mamy tu do czynienia z dotychczas najlepszą produkcją braci Coen.

Dialog warty uwagi:

- Czy masz coś do powiedzenia zanim wykonamy na tobie wyrok?
- Co ja takiego zrobiłem?