Mieszczańskie ideały przesiąkłe naftaliną zderzone z rustykalnym snem o igraszkach wśród pól czyli o konsternacji. Delvaux snuje tu przedziwną opowieść o Mathieu Gregoire - ustatkowanym, sztywnym i nudnym wręcz mężczyźnie, którego uporządkowane życie rodzinne i zawodowe burzy pewien wypadek samochodowy. Potrącone przez niego niezidentyfikowane zwierzę znika, zaś Mathieu, chcąc je odszukać, trafia do "posiadłości" na moczarach, zamieszkanej przez tajemniczą piękność. To spotkanie będzie miało niezwykłe konsekwencje.

Film jest niewątpliwie pięknie nakręcony i dobrze zagrany, wszechobecnego klimatu tajemnicy dopełniają poetyckie, wysmakowane kadry (ujęcia moczarów o zmierzchu to zdecydowanie moi faworyci) i świetna muzyka. Jednakże fabuła pozostawia nieco do życzenia, przede wszystkim jeśli chodzi o tempo rozwoju akcji. Za długo się nasza "Belle" rozkręca, zbyt dużo tu nic nieznaczących dialogów czy ujęć, zaś irracjonalne posunięcia bohaterów wprawiają w niemałą konsternację, a w końcu i zaczynają nudzić. Nie pomagają surrealistyczne wizje i "sny na jawie", które śni bohater, ogrom retrospekcji i zabaw z chronologią też nieco uwiera. Całość ratuje niewątpliwie warstwa plastyczna oraz zachwycające zakończenie, do którego ledwo dotrwałem. Film miał swój potencjał, być może jednak wielu, tak jak mnie, umknął on i rozpłynął się w purpurowej mgle mokradeł, przez co dziś jest niemal zupełnie zapomniany. Ode mnie 5 lub 6/10.