"Deszczowe psy" to symbol bezradności, zniechęcenia, samotności - zagubione zwierzęta, którym ulewa zmyła trop prowadzący do domu. Film, podobnie jak piosenka Toma Waitsa o takim samym tytule ("Rain Dogs"), przesiąknięty jest melancholią i poczuciem desperacji. Główny bohater, Tung, stoi na progu dorosłości, która nie zapowiada się szczególnie interesująco. Jego starszy brat, mieszkający w mieście, zajmuje się nielegalnym hazardem; kochanek matki wyłudza od niej pieniądze; wuj, do którego chłopak wyprowadza się w chwili buntu, stara się odgrywać rolę surowego ojca rodziny. Świat dorosłych mężczyzn, przez który dryfuje Tung, wypełniają apatia, irracjonalna agresja prowadząca donikąd, butne pozy skrywające niemoc. Bez drogowskazów i autorytetów, chłopak sam musi znaleźć drogę. Kamera niespiesznie śledzi jego poczynania, z równą wrażliwością pokazując zaułki Kuala Lumpur i krajobrazy prowincji. Mimo minimalistycznej poetyki i skoncentrowania na jednym bohaterze, film wypełniony jest subtelnymi obserwacjami codziennego życia różnych środowisk malezyjskiego społeczeństwa.