Zdecydowanie gorzej zostali przedstawieni mężczyźni. Biologiczny ojciec, który uciekł od odpowiedzialności. Kolejny, który był alkoholikiem i źle traktował każdego z członków rodziny. Następny był natomiast zbyt zdystansowany i w ogóle nie interesowało go życie jego przyszywanych dzieci. W sumie główny bohater też nie do końca doceniał poświęcenie, jakie w jego wychowanie i zapewnienie dostatniego życia, zapewniła mu matka. To właśnie ona, mimo popełnienia wielu życiowych błędów, zapewniła swoim dzieciom szczęśliwe dzieciństwo, oddając przy tym całą siebie. W życiu nie określiłbym jej jako egoistyczną, czy słabą. Wręcz przeciwnie - prawdziwa matka, która wykazywała siłę i determinację w każdym momencie swojego życia. Jakby nie patrząc, tylko raz widzimy jak płacze i jest to moment, w którym zdaje sobie sprawę z tego, że całe życie przemknęło jej przed oczami, a ona sama nigdy go tak naprawdę nie zaczerpnęła :-(

Mam podobne zdanie, po pierwszym obejrzeniu Arquette pozostawała w cieniu ojca, który skupił całą uwagę na swojej postaci luzaka, lekkoducha. Dopiero po skoncentrowaniu się na poszczególnych scenach z matką można dopatrzyć się drugiego dna. Aktorsko Arquette dała przyjemny i lekki popis dla oka, bez zbędnego lamentowania i dramatyzowania, szczególnie podczas gdy Olivia prowadziła wykład i w ostatniej scenie z jej udziałem, wniosła do filmu troche patosu.