Dziwaczny twór, z którego ocenieniem miałem spore problemy, bo momenty, które mnie zniesmaczały i po których to miałem ochotę wystawić filmowi najniższą możliwą ocenę mieszały się z nieco ciekawszymi, trochę go ratującymi. Film zaczyna się w sumie dość ciekawie. Od samego początku dostajemy negatywną odpowiedź na pytanie, czy sequel będzie zbliżony klimatem do swojego poprzednika. Choć moim zdaniem klimat w jedynce był lepszy, czuć w nim było te lata 80-te, a niedorzeczny pomysł mimo wszystko sprawiał sporą frajdę. W dwójce zaś klimat to już typowe lata 90-te - sporo chaosu, może nawet jeszcze więcej kiczu i wplecenie całej masy głupkowatych pomysłów oraz elementów fantasy. Nie przepadam za takimi połączeniami - w jedynce było tego mimo wszystko niewiele, tutaj wręcz przeciwnie. Fajnie, że kontynuowana jest dalej postać Terry'ego, ale charakteryzacji postaci brakuje bardzo dużo do ideału... Fabuła jest jeszcze bardziej niedorzeczna niż w jedynce, scenariuszowi nie brak chaosu i nonsensu, dziwacznych pomysłów. Efekty specjalnie nie wyglądają zbyt dumnie. Wiem, że to jednak tania produkcja, ale to jak groteskowo wyglądały te istoty w innym wymiarze w końcówce filmu to była lekka przesada... i ta ich niewdzięczna animacja... w ogóle co się działo w tym zakończeniu to aż można się złapać za głowę :) Zaś ostatnia scena z pogrzebem całkiem śmieszna i tu akurat mały plusik. Podsumowując, dla mnie na pewno jest słabiej od oryginału, ale rzecz ma jakiś tam swój, dziwny, lekko pokręcony fikcyjny świat i klimat i choćby dlatego nie musicie go tak całkowicie skreślać. Moja ocena: 3/10.