"Buñuel w labiryncie żółwi" Salvadora Simó opowiada o niezwykłym epizodzie z życia legendarnego hiszpańskiego reżysera. Przedstawia okoliczności w jakich Luis Buñuel zrealizował swój jedyny w dorobku film dokumentalny - "Ziemię Hurdów", która powstała zaraz po dwóch wielkich manifestach surrealistycznych, czyli "Psie andaluzyjskim" i "Złotym wieku".
Na początku lat 30. ubiegłego stulecia Luis Buñuel wraz z Salvadorem Dalí stają się członkami ruchu surrealistów w Paryżu. Buñuel otrzymuje propozycję nakręcenia dokumentu o najbiedniejszym regionie Hiszpanii, zwanym Las Hurdes, ale po skandalu wokół "Złotego wieku" młody twórca nie może zdobyć na to pieniędzy. Z pomocą przychodzi jego przyjaciel, rzeźbiarz Ramón Acín, który kupuje los na bożonarodzeniową loterię z obietnicą, że jeśli wygra, to sfinansuje film. Acínowi dopisuje szczęście. Wygrywa 150 000 peset i dotrzymuje danego słowa - zostaje sponsorem oraz producentem filmu Buñuela.
"Buñuel w labiryncie żółwi", będący adaptacją komiksu Fermína Solísa, pokazuje kulisy wyprawy do Las Hurdes,  jaką w 1932 roku Luis Buñuel podjął wraz z Ramónem Acínem, operatorem Éli Lotarem oraz scenarzystą Pierrem Unikiem. Jego dokument o "ziemi bez chleba" opierać się miał na rozprawie doktorskiej francuskiego historyka i antropologa Maurice’a Légendre, który przed nimi badał ten ubogi i zacofany region hiszpańskiej Estremadury. To właśnie w tej surowej krainie, wśród krajobrazu tworzonego przez dachy ciasnych domów przypominające "labirynt żółwi", Buñuel z burżuazyjnego buntownika i awangardowego artysty stanie się zaangażowanym społecznie filmowcem, uwrażliwionym na położenie drugiego człowieka. Przemianę tę Simó ujmuje w eklektycznej formie swojego filmu, gdzie kolorowa animacja, w której pojawiają się motywy z surrealistycznych obrazów Dalego, przeplata się z oryginalnymi fragmentami buñuelowskiego dokumentu.