otóż.. głównym aspektem który powoduje iż ten film z śmietankową obsadą staje się arcydziełem zawdzięczamy temu iż od początku do końca jesteśmy z bohaterem jednym wątkiem... przy dwoch godzinach oglądania czujemy sie wyalienowani wraz z Chuckiem ! Niemamy pojęcia o losach żony chucka kiedy ów jest na wyspie.. jestesmy i wczuwamy sie w tragizm tej postaci, przez cały czas.. nie odpoczywając choć na chwilke od jego starań i kiepskiej sytuacji na wyspie. To wszytsko sprawia ze film przykuwa tak silnie uwagę co wprowadza w dezorientacje czasową.. Naprawde naprawde wielkie brawo.. i jeszcze raz brawa