Film rozpoczyna się jak baśń o kopciuszku, w tej roli tytułowa księżniczka. Ta inspiracja nie jest nawet ukryta- trzy siostry ubiegające się o księcia, zniewolona i wykorzystywana księżniczka i tylko dobra wróżka okazuje się być żądnym władzy i bogactwa zwykłym człekiem. Jest też baśniowa wielka, szlachetna, szczera miłość, która się rodzi pomiędzy kochankami. Mimo wszystko całość nie razi jakąś sztucznością, a budzi w widzu (takim jak ja) wiele przyjemnych emocji. Niestety w tym momencie kończy się baśń i nie usłyszymy już na zakończenie „żyli dalej długo i szczęśliwie”. Tu zaczyna się dramat –okazuję się, że szczerość i szlachetność zostaną wykorzystane przeciwko niej, o czym sama księżniczka Jang ma świadomość. Niebywałymi walorami filmu wydają się być zdjęcia, kostiumy i muzyka, które razem tworzą wręcz bajkowy efekt. Muzyka japońska, zwykle złowieszcza i mocno dramatyczna, tu tworzy raz romantyczny, a raz melancholijny klimat. Trudno doszukać się błędów…może ich nie ma.