Trudno ocenić ten film. Jest to niewątpliwie zwrócenie się Polańskiego do filmu "noir" odznaczających się mroczną atmosferą, niepokojącą tajemnicą, charakterystyczną grą światła i cienia, ze specyficznymi postaciami (detektyw w filcowym kapeluszu i długim płaszczu czy "femme fatale" z idealnym makijażem i papierosem w ręku) - a to wszystko wróży sukces kinie amerykańskim i aż dziw, ze film nie został dogodnie nagrodzony. Przecież Amerykanie uwielbiają rozpamietywać się w swojej świetności sprzed lat, gdzie to ich musicale, westerny czy właśnie "czarne filmy" wyznaczały prym i szablony w tworzeniu się gatunków. Jednak czy film poza dawką sensacji i nostalgii posiada wyższe wartości niz tylko stwierdzenie, ze swiatem rządzi korupcja i żądza władzy? Do mnie ten film nie trafił tak jak wspomniany "Lokator" czy "Dziecko Rosemary", które poruszają tematy związane z niepokojem jednostki - taki "psychologiczny noir" :))