role

Rolę Evelyn Mulwray miała pierwotnie zagrać jeszcze ówczesna żona producenta filmu Roberta Evansa  - Ali MacGraw - jednak straciła ją, gdy rozwiodła się z Evansem dla Steve'a McQueena. Kolejnym wyborem producenta była Jane Fonda, ale odrzuciła ofertę. Reżyser Roman Polański brał pod uwagę Julie Christie. 

Phillip Lambro miał początkowo napisać muzykę do filmu. W ostatniej chwili producent Robert Evans zwolnił go. Na skutek tego, następca kompozytora Jerry Goldsmith miał tylko dziesięć dni, aby napisać i nagrać nową ścieżkę dźwiękowa.

Peter Bogdanovich odrzucił propozycję reżyserii filmu - później jednakże żałował swej decyzji.

Ralph Bellamy odrzucił rolę Noah Crossa.

błędy w filmie

Gdy Jake Gittes robi zdjęcie, widzimy w soczewce jego aparatu obraz w lustrzanym odbiciu. W rzeczywistości powinien on być do góry nogami. Polański przyznał, iż celowo tak nakręcił ujęcie, aby łatwiej było widzowi zobaczyć, co przedstawia. Choć później żałował, że tak uczynił.

Syreny samochodów policyjnych wydają dźwięk, jaki zaczęły wydawać dopiero w latach 60. (wysokotonowy), chociaż film rozgrywa się w latach 30., kiedy dźwięk syren był niższy.

Samochody policyjne mają wygląd pojazdów z lat 70., podczas gdy akcja filmu ma miejsce w latach 30.

W scenie, w której Gittes śpiewa z panią Mulwray, w szklance za nimi widać odbicie ekipy filmu.

Wśród przedmiotów w portmonetce Idy Session, w której Gittes grzebie jest karta ubezpieczenia społecznego z lat 70 z niebieskim i czerwonym atramentem, a nie w stylu z 1937 roku, który miał tylko jeden kolor i inny wygląd.

Bandaż na nosie Jake'a zmienia położenie od momentu, gdy jest w biurze, aż do spotykania z Evelyn.

miejsce kręcenia

Film nakręcono w Glendale, Los Angeles (w tym także w znajdującym się tam Chinatown), Pasadenie oraz na wyspie Santa Catalina (Kalifornia, USA).

pozostałe

Jack Nicholson rzeczywiście spoliczkował Faye Dunaway w jednej ze scen - poleciła mu to sama aktorka, gdyż ujęcia, w których Nicholson udawał, iż ją bije, wyglądały nienaturalnie.

Robert Towne nalegał, by film kończył się happy-endem, na co nie przystał jednak Polański.

Polański i Faye Dunaway wielokrotnie kłócili się na planie. Doszło do tego, iż w czasie zdjęć reżyser wyrwał aktorce kilka kosmyków włosów.

Film pierwotnie posiadał narrację (narratorem był Jake Gittes - główny bohater), jednak Polański zmienił zdanie i ją usunął.

Film miał być pierwszą częścią trylogii opowiadającej losy Jake'a Gittesa według scenariuszy Roberta Towne'a. Jack Nicholson odrzucał więc wszystkie inne propozycje zagrania detektywa po to, by jedynym granym przez niego był Jake Gittes. Drugą część - "Dwóch Jake'ów" - wyreżyserował Nicholson dopiero w 1990 roku .

Pierwotna wersja scenariusza liczyła około 300 stron.

Film ten zajął 3 miejsce w rankingu 101 najlepszych scenariuszy wszech czasów. Ranking został sporządzony po raz pierwszy przez Stowarzyszenie Amerykańskich Scenarzystów (WGA), zrzeszające 1400 autorów w 2006 roku.

Okres zdjęciowy trwał od 15 października 1973 roku do stycznia 1974 roku.

Postać grana przez Jacka Nicholsona obecna jest w każdej scenie filmu.