Skoro już na początku rodzinka zostawia najsłabsze ogniwo z tyłu?
Jak ten dzieciak przeżył, skoro zobaczył rakietę i kilka razy prawie ich zabił?
Kto pozwala mu iść z tyłu, może by krzyknął jak się potknie?
Dlaczego wyszli ze sklepu, a dzieciak na końcu? Który rodzic pozwala dziecku iść na końcu?
Sam początek już tak zniechęca, że aż oddechciewa się reszty. I przede wszystkim co z zimą? Drzwi otwarte by nie skrzypiały? Deski oznaczone bo nie można ich naprawiać, obcy zabija szopy, bo są za głośne...
A co z muchami, pszczołami, świerszczami, spadającymi gałęziami, szumem liści na wietrze?
Przecież to jedna wielka bzdura od początku.
Nawet w normalnym świecie bym w życiu dzieciaka nie zostawił z tyłu nie patrząc na niego i co robi.