...ten film bardzo traci na bardzo płytkim potraktowaniu etyki dziennikarskiej.

Bohaterami tego filmu są różne pokolenia dziennikarzy: mamy boomera (sympatyczny starszy Pan, który ma już dość), chłopa-millenialsa (typowy dudebro walący wódę i wiadro między sesjami), babę-millenialsa (typowa pinda waląca do swoich Pultizerów), no i wreszcie zoomera (dla której baba-millenials to ikona). I tu się zaczynają schody, bo chociaż gdy Akt 1 ładnie podkreśla, że wszystkich poza zoomerem w ogóle nie rusza śmierć drugiego człowieka, to z jakiegoś powodu przedstawiani są jako "Ci apolityczni", których życiową misją jest obrazowanie zezwierzęcenia Ameryki. Z jakiegoś powodu wszystkie żołdaki (poza tym po--busem gościnnie granym przez Simmonsa) traktują ich z należytym szacunkiem i nie mają zamiaru zaprowadzić na manowce, czy po prostu roz--bać dla własnej przyjemności. Niby dystopia, a jednak utopia dla grupy osób, która nawet nie kryje się z tym, że jest po prostu bandą hien fotografującą rozerwane rodziny z dziećmi dla... no właśnie.

Jeden jest z New York Timesa, drugi z Reutersa, trzecia to freelancerka. Dlaczego film kompletnie "zapomniał", że Ci ludzie są równie zbydlęceni, co świat, który tak chętnie dokumentują "ku przestrodze" - tzn. w celu przechwalania się przed pozostałymi przy życiu cywilami swoją "odwagą" i "człowieczeństwem"? To chyba największy minus, jaki mógłbym wytknąć tej produkcji. Hieny dziennikarskie nagle stają się bardziej święci od wszystkiego, co się rusza i umie pociągnąć za spust.

Wszystko inne jest stosunkowo "spoko" i mógłbym bez wahania nazwać tego "Siwilłora" takim mashupem Full Metal Jacket (dużo cynizmu, ludzie są rozstrzeliwani i rozrywani w rytm pociesznego indie rocka) z Czasem apokalipsy (jakby nie spojrzeć, to Prezydent jest takim Kurtzem). I tyle. Wejściówki dostałem za friko od dystrybutora, więc filmowi dałem dodatkową gwiazdkę lol.