Cleo od piątej do siódmej Opinie

plakat filmu Cleo od piątej do siódmej

xxjulkagahan

8

Piękny Paryż, piękna Cleo i piękne ostatnie 20 minut, na takie spotkania i dialogi się czeka. KOCHAM NOWĄ FALĘ.

WSZF030

Wiktor Szymurski

8

Powściągliwa naturalność stylu Vardy oczyszcza fabularne ramy z emocjonalnych wstrząsów, drogą paradoksu czyniąc sytuację bardziej poruszającą i namacalną.

jos_fw

9

Jest w tym filmie jakaś wartość dodana, której nie potrafię zdefiniować

bursztyn_

9

OTO JEST KINO. Pierwsze spotkanie z Vardą, jestem poruszona. Czekałam całe życie, by móc obejrzeć ten film. Co za wrażliwość, co za genialna praca kamery!!!

qgrudziaz

Marcin Grudziąż

9

Kino (AF). Pełen życia i emocji. Pokazujący jedną z najciekawiej zbudowanych postaci w historii kina, a wszystko przez pryzmat jednego (nie)zwykłego wieczoru.

snoopy

9

Prawie jak Pani Dalloway...

Lukasz_Broda

8

Fotoreporterskie kino drogi jako spirala spojrzeń, odbić, życiowych przemian, pragnień, przeplatania się fantazji ze społecznym i politycznym rytmem miasta. 8-9

distantvoice

8

Powtórka. Nowa fala w wersji lite. Co poczęliby ci młodzi francuscy filmowcy bez paryskich plenerów?

DilerPat

Patryk Ciesielczyk

7

My French Film Festival: Rozpieszczona, ale niekochana. Bohaterka zaczyna dostrzegać swoje lęki, także świat wokół nabiera nowej perspektywy.

Noicerr

Joshua Wojciechowski

7

Pierwsze spotkanie z kinem Agnès Varda. Portret momentów, paryża, oswojenia zmiany, strachu, portret młodej kobiety jak i kobiecości w ogóle.

annie_1

8

Agnès miała świetne oko do inscenizacji kadru. wszystko jest takie płynne, chwilami niesamowicie piękne, przeplatające się z tą świadomością przyszłego odejścia

kinia_kakol

8

Tak jakby wpaść z Cléo do czarnobiałego kalejdoskopu, w którym odbijają się przesądy i dawne skrawki francuskiej obyczajowości, i gubić się razem z nią. Muzyka!

RustyMarui

9

7-8 Świetne zdjęcia i niekrzycząca dokumentalność. Nieco odklejony, ale przez to bardzo urokliwy i skrycie gorzki. Lekko i subtelnie o odrodzeniu.

dudibritt

Kasia Filmoznasia

7

Bywa naprawdę piękny i w kadrze i w dialogu, ale ciężko mi było sympatyzować z bohaterką.

None200

7

Lustra w każdej scenie to nie przypadek ;P

sysunia22

Tomek Ciesiółka

8

Szum zagłuszający śmierć. U Vardy liczy się ten szum, sztuka i tu i teraz. Feministyczne portrety momentów

Dai

Daí de los Muertos

7

Inny niż nowofalowe filmy, które do tej pory widziałam. Prześliczna główna bohaterka kreowana na egoistyczną lalę, która jednak ma serce. Ładnie opowiedziany.

dawids266

9

Plus i minus to jedyne co widzę... Być może najdoskonalszy i najszlachetniej starzejący się klasyk Nowej Fali. Afirmacja życia, Paryża i świadomości klasowej.

merlin22_filmweb

maciejo kujawski

9

Ja od 5 do 7 chyba śpię na przykład. Rano. Cleo se chodzi po południu.

Pierrotlefou

8

mikolololoay

Mikołaj Szymczak

8

Empatyczny twór podyktowany przez serce. Piękne zdjęcia.

dziadeksmieszek

8

Nawet grube, futrzane czapeczki nie ogrzeją przy takim lęku przed śmiercią. Z domniemanym rakiem przy kościach to nawet w słonecznym Paryżu zimno.

er_wu

8

Polubiłem Cleo: jej lęki, myśli, ruchy, sukienki i blond włosy. Ona zostanie ze mną dłużej niż na jedną noc.

Pazusek

8

minimalna ilość fabuły z przepięknymi dialogami, z kibicowaniem bohaterce aby oszukała przeznaczenie i cieszyła się z życia, dłużej niż przez te dwie godziny

krowawberecie

7

Naprawdę pięknie nakręcony. Scena przy pianinku sama w sobie to już poetic cinema.

1
2
3
4
5
...

plakat filmu Sny o pociągach

Sny o pociągach

plakat filmu Zwierzogród 2

Zwierzogród 2

plakat filmu Dom dobry

Dom dobry