mimo wszystko ciekawy teatr telewizji,
film o tyle nieprawdziwy, że wszyscy sa w nim źli, nie ma nawet jakiejs fajnej staruszki, ktora by ugotowała grochowki, albo zrobiła kanapki z maselkiem i szyneczka dla wnuka, nie ma tez dobrego krasnoludka, ani pieknej syrenki, wszyscy do debile, zamotani w jakieś cuś związanego z kapitalizmem,
jest tylko w tle Rothko samobójca i jego kaplica, lub tez niezywy raper sufi,
jest też stary fryzjer, który jednak wyznaje ideologie, ze trzeba twardym byc a nie mietkim, i dymac ubogich,
narzeczona zas poetka, jest poetka bo stac ja na to,
co jeszcze? trzy sugestywne orgazmy męskie, w tym jeden prostatowy, tego,
ale wróce do pierwszego zdania, że ciekawy teatr telewizji, bo jednak przyjemnie oglada sie grę aktorów na tym poziomie - Pattinson, Giamatti, Binoche,
sama zas materia ideowa filmu to bełkot, ktory ma nas przekonac, że pieniadz oderwal sie od rzeczywistosci i sam sie już rzadzi swoim prawem niczym hel na słońcu, problem jednak w tym, że jest pare rodzin na tym globie, które w dziwny sposób od stu, a moze dwustu, lat nie bankrutuja, a wrecz odnosi sie wrazenie, ze jakby coraz lepiej zawiaduja tym straszliwie magicznym chaosem ekonomii