Gdy przeczytałam opis filmu stwierdziłam, ze jest on wręcz stworzony dla mnie! Uwielbiam
archeologię, teorie spiskowe i psychologiczne manipulacje. Niestety potencjał filmu nie został
wykorzystany.

Pomijając fatalną grę aktorską i zdjęcia - scenariusz został zmasakrowany. Początek
zapowiadał się obiecująco. Główny bohater nie wypala prosto z mostu tylko czai się i powoli
wprowadza nastrój w filmie, a potem - zaczyna wyznawać, że płynął z Kolumbem (ale dopłynął
do Ameryki dopiero w XIX w.), Hammurabi był spoko ziomem, a Budda - nauczycielem, jego
kumpel stworzył jedno z bardziej znanych dzieł sztuki naskalnej. Ba, sam van Gogh dał mu
obraz z autografem. Totalnie niespójny scenariusz, naciągany do granic możliwość z
kulminacyjnym momentem, na którym wszytko się opiera - wyznaniem, ze główny bohater był
Jezusem. Abstrakcja.

A wystarczyłaby odrobina subtelności, by lepiej "ulepić": fabule filmu. W nieco inny sposób
wyjasnić moment spotkania z Buddą (a tak se szłem na Wschód, zobaczyłem ocean Spokojny,
a poten se szłem dalej i dotarłem do Indii i akurat spotkałem Buddę - wtf?), interesujący był
motyw alternatywnej wersji Nowego Testamentu, ale (God, why?) stworzono wokół tego
konkurencję książki Dana Browna (walnijmy coś takiego, niech się ludzie bulwersują to
zarobimy trochę kasy). Zamiast równie subtelnie przejśc do kolejnych etapów życiowych
podróży, scenariusz wałkuje wątek Chrystusa jednocześnie wykańczając widza.

A moglo byc tak pieknie - np. dalsza historia inteligentnego człowieka, który zrozumiał, ze może
być - o zgrozo, lub o radości - Bogiem. Udał się do Rzymu, został Cezarem, ale inaczej - był
Samonem i stworzył pierwsze słowiańskie państwo. Ucieczki, intrygi, historie związane z
dworami królewskimi.

Tymczasem scenarzysta skupił się na wątku Jezusa. Sądzę, ze amerykańscy antyklerykałowie
byli zachwyceni tym filmem. Mi niestety zabrakło... polotu. Sam pomysł się nie obroni, bez
ciekawej otoczki, jaką stworzył m.in. wspomniany przeze mnie wcześniej Dan Brown.

Kicha, jestem strasznie rozczarowana.