Być może za dużo się naczytałem o tym filmie;p Podobnie miałem z Pancernikiem Potiomkinem, a szczególnie ze słynną sceną na schodach w Odessie, gdyż była opisywana, rozpisywana i tak analizowana, że gdy ją wreszcie ujrzałem, rozczarowałem się. Podobnie jest z tym filmem. Kilka świetnych cytatów. Kilka świetnych scen. Aktorstwo jednak na niskim poziomie, najbardziej zapada w pamięc Denis Hooper, no i jeszcze Brando, ale ten też za bardzo się nie wysila, gra jakby nie wiedział do końca kogo gra. Wiekszość aktorów gra jakby miało w dupie, jakby byli nawaleni i grali, żeby grać. Podkreśla to odbiór filmu, ale ujmuje przeżyciom estetycznym. Nawet Robert Duvall się nie wysila, ale jegop ostaci trudno nie zapamiętać. Świetna muzyka, świetne krajobrazy. Hipisowska krytyka wojny jako takiej. Absurdalne przedstawienie wojny ściągnięte od Josepha Conrada naciągniętę na tematykę bardziej współczesną. Tylko, o ile w "Jądrze ciemności" jest zapowiedź tragicznej II wojny światowej, o tyle film jest zapowiedzią apokalipsy w sensie dosłownym. Co lepsze film jest nadal aktualny, a amerykanie dalej bezlitośnie mordują. Film jednak nie można zobaczyć tylko raz, więc jeszcze po niego sięgnę. Nie zgadzam się jednak ze znanymi mi recenzjami, że jest to "arcydzieło". To filmy dobry, można sięp okusić, że prawie bardzo dobry, ale nie wybitny. Cóż, może muszę go jeszcze raz zobaczyć, mimo wszystko stan przezyć estetycznych prawie zerowy, a to jest ważny czynnik.