Przypominam niektórym tu osobom, że film jest adaptacją książki, choć każda jedna adaptacja zawsze spłyca każdą książkę, jeszcze się nie spotkałam z tym, żeby ktoś to zrobił dobrze.
Ale do rzeczy, pierwsze pół godziny filmu jest tak nakręcone, że ma się wrażenie, że relacje łączące Franka z Adele i Hankiem są wynikiem strachu. W książce nigdy wprost Frank nikomu nie groził, od razu, w supermarkecie kiedy poznaje Adele i jej syna jest między nimi nić porozumienia. Związał Adele nie sznurem, a jej jedwabnymi apaszkami... Zakochali się w sobie i chcieli być razem, całą sytuację popsuł fakt, że Henry odtrącił koleżankę z biblioteki, to ona doniosła na Franka, a wygraną nagrodę przeznaczyła najprawdopodobniej na czesne szkoły artystycznej (źle skończyła). Po wyjściu Franka z więzienia często widywali się z Hankiem i jego rodziną, a Adele zaczęła pracę w domu seniora jako instruktorka tańca. To tyle. Film jest namiastką książki, choć i tak nie jest złą produkcją.